Słownik

Substancje, związki (stałe, płynne, porowate), które mogą pochłaniać inne substancje; np. absorber nadfioletu - promienie świetlne; węgiel w postaci proszku - gazy/płyny.

Dimetyloketon, CH3COCH3; uzyskiwany przez destylację octanów lub ze smoły węglowej. Czysty aceton jest jasną, łatwolotną i łatwopalną cieczą o przyjemnym aromatycznym zapachu. Można go mieszać w wodą, alkoholem i eterem. Temperatura wrzenia 46°C. Ciężar właściwy 0,79. Stanowi rozpuszczalnik dla wielu żywic i smarów oraz służy do rozpuszczania starych lakierów. Należy do grupy ketonów.

Give the coating system specific qualities:

Activators - accelerators, hardeners, catalysts

Anti-setting agent - prevents matting agents from setting;

Anti blistering agent - for removing air from the lacquer;

Matting agent - for semi- to dull matt coatings;

Abrasive - for improved sandability of the base coat;

UV additive - light stabiliser;

Levelling agent - silicone oil, high boiling solvents.

The concentration of the additive is in general low (< 10% active substance)

Wzajemna przyczepność molekuł różnych płynnych i stałych substancji.

Accord Européen Relatif au Transport International des Marchandises Dangereuses par Route (Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych).

Najdrobniej rozproszone substancje płynne (mgła) lub stałe w powietrzu. Najdrobniejsze aerozole mogą przeniknąć do płuc, gdzie mogą stać się aktywne. Do aerozoli zalicza się m.in. mgłę, produkty w spray'u, mieszaniny powietrza i benzyny wytworzone w gaźnikach pojazdów mechanicznych.

Przyspieszacz, utwardzacz

Wodorotlenki metali alkalicznych, a także wodorotlenek amonu. Ich wodne roztwory reagują alkalicznie (zasadowo); zabarwiają na niebiesko papierek lakmusowy. Wodorotlenki sodu i potasu są również nazywane sodą kaustyczną i potażem kaustycznym.

Związki węglowodorowe, które zawierają jedną lub kilka grup hydroksylowych -OH. Wyróżnia się:

Monole = alkohole jednowartościowe (etanol)

Diole = alkohole dwuwartościowe (glikole)

Triole = alkohole trójwartościowe (gliceryna)

(łac. przykładanie) Nakładanie farb (bejc, lakierów itd.)

Atmosphères Explosible

Dyrektywa Europejska (1999/92/WE) dotycząca bezpieczeństwa pracowników, którzy mogą być zagrożeni przez atmosferę wybuchową. Dyrektywa została transponowana do prawa krajowego przez rozporządzenie o bezpieczeństwie pracy.

Dyrektywa Europejska (94/9/WE) dotycząca urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w obszarach zagrożonych wybuchem.

Mieszanina powietrza i palnych gazów, par, mgieł lub pyłów w warunkach atmosferycznych, w której proces palenia przenosi się po zapłonie na całą niewykorzystaną mieszaninę.

Podobnie jak barwienie służy do zmiany naturalnej barwy drewna. Dla obu metod przyjęło się pojęcie „Bejcowanie”. Właściwe bejcowanie odbywa się za pomocą substancji chemicznych i w połączeniu z barwnikami; wyróżnia się: chemiczne podwójne bejcowanie i bejcowanie EP dla drewna miękkiego, bejcowanie wodne i rozpuszczalnikowe dla drewna miękkiego i twardego.

Aromatyczny węglowodór. Stosowanie benzenu jako rozpuszczalnika jest zabronione ze względu na jego toksyczność.

Filtr stosowany w instalacjach oczyszczania powietrza odlotowego, w których za rozpad substancji szkodliwych odpowiadają mikroorganizmy rozmieszczone na stałym nośniku, np. kompoście, humusie lub torfie. Substancje szkodliwe są rozkładane przez mikroorganizmy przede wszystkim na wodę i dwutlenek węgla. Niezawodność eksploatacji takich filtrów zależy w dużej mierze od przestrzegania warunków środowiskowych uwarunkowanych biologicznie, takich jak: temperatura, wilgotność, homogeniczność itd.

Nieprecyzyjny, niechroniony termin. Efekty możliwe do osiągnięcia: np. czysty jadalny olej lniany na drewnie = długi czas schnięcia, mała wytrzymałość.

Bielenie i bejcowanie w jednej operacji roboczej z użyciem nadtlenku wodoru, katalizatora i roztworu bejcy wodnej odpornego na nadtlenki. Nakładanie odbywa się za pomocą pistoletu ze zbiornikiem w jednej operacji natryskiwania. Za pomocą tej metody w jednej operacji natryskiwania można nadać orzechowi amerykańskiemu odcień orzecha francuskiego.

Bielenie oznacza większy lub mniejszy rozkład barwnych składników w przypadku drewna, tekstyliów i innych produktów. Wyróżnia się:

Bielenie częściowe - rozjaśnienie składników.

Bielenie całkowite - całkowite wybielenie składników.

Pseudobielenie - optyczne rozjaśnienie przez wprowadzenie białych pigmentów do włókien drewna lub specjalnej kombinacji spoiw bez pigmentów.

Syntetyczne, organiczne barwniki w przezroczystym i przeświecającym obszarze. Barwniki są to rozpuszczalne pigmenty barwiące, kwaśne lub zasadowe.

Podczas bielenia drewna uzyskuje się bardzo ciekawe efekty, szczególnie w przypadku dębu, ponieważ pory zostają zabarwione na biało. Jest to skuteczne tylko w przypadku drewna wielkoporowego. Drewno można pozostawić naturalnym lub zabejcować, a następnie nałożyć podkład, lekko przeszlifować lub wyszczotkować i odpylić. Pasta do kalkowania składa się najczęściej z cieczy wypełniającej pory i syntetycznych białych pigmentów; nie należy jej rozrabiać na zbyt gęstą masę i wcierać w pory. Należy dobrać taką ciecz wypełniającą pory, którą można łatwo przetrzeć. Przecieranie odbywa się za pomocą płótna jutowego lub płótna ściernego „mikrolon” przy użyciu ręcznej szlifierki oscylacyjnej, najpierw poprzecznie do włókien, a następnie wzdłuż włókien. Przed powtórnym lakierowaniem usunąć z powierzchni wszystkie białe ślady, dzięki czemu tylko pory pozostają białe i powstaje kontrast między porami, a pozostałą powierzchnią. Jeżeli części są płaskie i powinny pozostać naturalne, należy stosować następującą bardziej efektywną metodę: natryskać rozcieńczoną białą szpachlę natryskową, po wyschnięciu przeszlifować aż powierzchnie będą czyste lub pozostaną tylko białe pory. Następnie polakierować jak zazwyczaj.

Dzięki połączeniu z rozpuszczonymi barwnikami, substancjami chemicznymi nadającymi kolor, pigmentami i spoiwami można uzyskać różnorodne efekty pożądane w praktyce. Np. zaprawa dymna dla drewna dębowego, bejca mahoniowa dla drewna mahoniowego, bejca bieląca dla uzyskania efektu rozjaśniającego itd. Bejce kombinowane zawierają ok. 30% rozpuszczalników i mieszają się z wodą, np. etanol i woda.

(Również benzyna do lakierów) Rozpuszczalnik wielu żywic lakierniczych na bazie różnych alifatycznych węglowodorów. Stosowana również jako środek rozcieńczający i czyszczący o temperaturze zapłonu powyżej 21°C i zakresie temperatur wrzenia między 130 i 220°C

Powłoka Calander została wynaleziona dla przemysłu materiałów drewnopochodnych, aby produkować opłacalne, wysokiej jakości powłoki. W procesie tym na mokrą powłokę nakłada się folię. Następnie folia jest utwardzana światłem UV, które prześwieca przez folię. W zależności od właściwości folii, po jej usunięciu uzyskuje się doskonałą powierzchnię o wysokim połysku lub matową powierzchnię o mikrostrukturze. Ponieważ napromieniowanie odbywa się w sposób obojętny, tzn. przy wyłączeniu tlenu, ostateczna powierzchnia spełnia najwyższe standardy w zakresie odporności na zarysowania. Zalety:

- Matowy do wysokiego połysku: różne stopnie połysku w zależności od zastosowanej folii kalandrowej.
- Super gładkie powierzchnie o wysokim połysku
- Oszczędność na pracach wykończeniowych przy lakierach o wysokim połysku (szlifowanie i polerowanie)
- Wysoka odporność na zarysowania

(Zakres temperatur wrzenia poniżej 100°C).

Ważną charakterystyką rozpuszczalników jest czas odparowania.

Centrum Badań i Rozwoju (zwane również centrum technicznym) o powierzchni ponad 1.000 m² jest jednym z największych i najnowocześniejszych na świecie parków maszynowych do powlekania i malowania powierzchni. W tym obszarze nowe lakiery poddawane są praktycznym testom. Przy planowaniu nowych systemów główni klienci mają możliwość przetestowania lakierów Hesse na wybranym przez siebie systemie.

Jedna z pierwszych inicjatyw prawnych, podjęta w skali europejskiej i mająca na celu ochronę środowiska.

Dodatki i środki pomocnicze, które nadają systemowi lakierowemu określone właściwości:

Aktywatory - przyspieszacze, utwardzacze, katalizatory;

Środki przeciw osadzaniu - zapobiegają osadzaniu środka matującego;

Środki zapobiegające pęcherzeniu - do odpowietrzania lakierów;

Środki matujące - do lakierów o połysku od jedwabistego matu do tępego matu

Materiał ścierny - dla uzyskania lepszej szlifowalności podkładu

Dodatek UV - stabilizator chroniący przed działaniem światła;

Dodatki ułatwiające rozpływanie się - oleje silikonowe, składniki wysokowrzące.

Stężenie dodatków uszlachetniających jest bardzo małe (< 10% substancji aktywnej).

Rozporządzenie o farbach i lakierach na bazie rozpuszczalników (ChemVOCFarbV)" - znane lepiej jako rozporządzenie o produktach typu "Decopaint" - stanowi implementację unijnej dyrektywy 2004/42/WE o produktach typu "Decopaint" do prawa niemieckiego i ma zastosowanie poniżej rozporządzenia o lotnych związkach organicznych (zużycie rozpuszczalnika w Niemczech maks. 5 t/r). Stosuje się ją do pokrywania elementów budowlanych takich jak okna, drzwi, podłogi, schody, boazerie ścienne i sufitowe. Z regulacji "Decopaint" wyłączone są meble. Od 1 stycznia 2007 r. producenci farb do zastosowań objętych rozporządzeniem "Decopaint" mogą wprowadzać do obrotu jedynie produkty, które nie przekraczają określonych w nim maksymalnych zawartości LZO (LZO = rozpuszczalniki organiczne). Limity te dotyczą produktu gotowego do użycia, tzn. zawierającego wszystkie niezbędne utwardzacze, rozcieńczalniki i dodatki. W tym celu rozporządzenie "Decopaint" określa 12 kategorii produktów z wartościami granicznymi dla produktów rozpuszczalnikowych i wodnych. Drugi etap rozporządzenia "Decopaint" wejdzie w życie 1 stycznia 2010 r. z jeszcze bardziej obniżonymi limitami LZO. Od 2007 roku wszystkie materiały zgodne z "Decopaint" muszą być oznakowane przez producentów określonymi informacjami na etykiecie produktu. Etykieta musi zawierać poziomą i czytelną informację o obowiązującej dopuszczalnej wartości LZO dla danej kategorii produktu, rzeczywistej maksymalnej zawartości LZO w gotowym do użycia produkcie (w tym utwardzaczu, rozcieńczalniku i dodatkach) oraz kategorii produktu użytej jako podstawa.

„Oddzielanie różnych cieczy lub ciał stałych od mieszaniny cieczy przy wykorzystaniu różnych temperatur wrzenia. Ciecz odparowuje w wyniku zwiększenia temperatury, a następnie skrapla się destylat na skutek ochłodzenia.”

(łac.) Czasownik od słowa dyfuzja

Technologia druku cyfrowego w ostatnich latach niezwykle się rozwinęła. W wielu dziedzinach powierzchnie są obecnie drukowane cyfrowo w procesie ciągłym i z zapierającą dech w piersiach prędkością. Druk cyfrowy stał się nieodzowny, czy to w przypadku podłóg, powłok w przemyśle materiałów drewnopochodnych czy elementów dekoracyjnych ze szkła. Nawet wykorzystanie pojedynczych, jednorazowych sztuk w aranżacji wnętrz stało się rzeczywistością dzięki drukowi cyfrowemu: Twój klient może na przykład zlecić wydrukowanie zdjęcia z wakacji na kabinie prysznicowej lub ulubionego dania na froncie kuchennym. Aby przygotować podłoże do druku, potrzebne są specjalne podkłady, które zapewniają niezawodne przyleganie do podłoża, takiego jak szkło, płyty HDF lub płyty na bazie tworzyw sztucznych. Te podkłady z Hesji są optymalnie dopasowane do farb drukarskich, aby przekształcić powierzchnie w inspirujące doświadczenie. W celu ochrony wydrukowanych motywów nakładany jest lakier wykończeniowy, który niezawodnie chroni druk przed zarysowaniem i zabrudzeniem. Przy wyborze produktów do lakierowania w procesie druku cyfrowego należy polegać na różnorodnych doświadczeniach firmy Hesse.

Zachowanie się materiałów i elementów budowlanych w warunkach pożaru według DIN 4102 Część 1 normy DIN 4102 definiuje pojęcia dotyczące ochrony przeciwpożarowej, wymagania, badania i oznaczenia materiałów budowlanych.

Wyróżnia się następujące kategorie:

Klasa materiałów budowlanych A Niepalne materiały budowlane

Materiały budowlane klasy B Łatwopalne materiały budowlane

Klasa materiałów budowlanych B1 Materiały budowlane trudnopalne

Klasa materiałów budowlanych B2 Normalnie palne materiały budowlane

Klasa materiałów budowlanych B3 Wysoce łatwopalne materiały budowlane

Zachowanie pożarowe materiałów budowlanych o niskiej palności określa się na podstawie badania w szybie przeciwpożarowym. W tym teście 4 panele, każdy o długości 1 m, są bombardowane od dołu palnikiem gazowym przez 10 minut. Test jest zaliczony, jeśli niespalona średnia długość resztkowa wynosi co najmniej 15 cm (dla płyt niewykończonych; dla płyt powlekanych powłoka może powodować upośledzenie maksymalnie 2 cm) i spełnione są inne kryteria. Trudnopalne materiały powłokowe są testowane na trudnopalnych płytach pilśniowych zgodnie z DIN 4102-B1. W przypadku pozytywnego wyniku testu można ubiegać się o ogólne świadectwo badania w urzędzie budowlanym. W celu spełnienia wymagań klasy materiałów budowlanych B1 norma DIN 4102-B1 przewiduje, że powłoki mogą być nakładane tylko w określonych maksymalnych ilościach na podłoża trudnopalne wg. Zwykłe drewno i materiały drewnopochodne są klasyfikowane jako normalnie palne i pozostają materiałami budowlanymi klasy B2 nawet po zastosowaniu lakieru ognioodpornego.

Określenie przebarwienia przedmiotów codziennego użytku wg DIN V 53160. Wcześniejsza norma DIN 53160 (Badanie barwnych zabawek dziecięcych na działanie śliny potu) została wycofana w 1994 r. W październiku 2002 r. wydano nową rozszerzoną na przedmioty codziennego użytku tymczasową normę w dwóch częściach:

DIN V 53160-1: Badanie na symulowane działanie śliny

DIN V 53160-2: Badanie na symulowane działanie potu.

W metodzie badania paski bibuły filtracyjnej zostają nasączone substancją symulującą, na którą nakłada się próbki i przykrywa taśmą klejącą. Po dwugodzinnym oddziaływaniu w temp. 37°C zdejmowane są paski papieru, suszone i sprawdzane możliwe przebarwienia. Ocena następuje przez porównanie ze skalą szarą, przy czym intensywność przebarwienia podawana jest jako stopień skali szarości (stopień 1 = silne przebarwienia, do stopnia 5 = żadnych przebarwień).

Migracja związków chemicznych wg DIN EN 71-3. Ta norma europejska o statusie normy niemieckiej zakłada oznaczenie dopuszczalnych wartości migracji związków chemicznych (arsen, bar, ołów, kadm, chrom, rtęć i innych) z powierzchni uszlachetnionych zabawek. Badane wykończenia zostają poddane ekstrakcji rozcieńczonym kwasem, przy czym warunki odpowiadają miejscu stosowania podczas użytkowania, w przypadku połknięcia. Część rozpuszczonego wyrobu, a więc będącego do dyspozycji pod względem biologicznym zostanie ilościowo przeliczona na 1 kg wyrobu lakierowego do uszlachetniania zabawek i porównana dla każdego elementu z wyznaczoną wartością graniczną. Tylko w przypadku, kiedy wszystkie wartości graniczne nie będą przekroczone wykończenia spełniają wymagania wg DIN EN 71-3.

(łac.) Dyspersja, rozdrobnienie, tzn. rozdzielanie, nawilżanie i homogenizacja pigmentów i wypełniaczy w roztworach substancji powłokotwórczej na ziarno pierwotne.

Substancje wielocząsteczkowe, które są z reguły twarde i amorficzne i pozostają sztywne aż do temperatury rozkładu. Makrocząsteczki są chemicznie gęsto usieciowane (przez tzw. wartościowości główne). Duroplasty nie miękną nawet w wysokich temperaturach i zachowują się elastycznie pod wpływem obciążenia, mając jedynie niewielką odkształcalność, np. żywice UF, MF, PF, RF, UP, EP, PUR.

Tworzywa sztuczne powstałe przez sieciowanie chemiczne, których po reakcji nie można rozpuścić lub zmiękczyć za pomocą rozpuszczalników organicznych, np. lakiery poliuretanowe lub poliestry. Są również nietopliwe.

Deklaracja użytkownika urządzenia wymagającego zezwolenia o rodzaju, ilości, przestrzennym i czasowym rozkładzie zanieczyszczeń powietrza, które emituje urządzenie w ciągu określonego czasu oraz o warunkach emisji. Przepisy wykonawcze w tym zakresie dla D zawiera 11. rozporządzenie o ochronie przed imisjami, dla CH - część składowa rozporządzenia w sprawie ochrony czystości powietrza, dla A - część składowa rozporządzenia o urządzeniach do lakierowania; oczekiwanym uregulowaniem dla UE jest SMP (Solvent Management Plan - Plan Zarządzania Rozpuszczalnikami) typ A lub B

Dokument zgodny z wymogami rozporządzenia o bezpieczeństwie pracy, który musi sporządzić każdy pracodawca niezależnie od liczby zatrudnionych do 31.12.2005, gdy nie można wykluczyć powstania niebezpiecznej atmosfery wybuchowej.

Drogi ewakuacyjne i ratunkowe są niezbędne w koncepcji bezpieczeństwa każdego przedsiębiorstwa. Należy je uwzględniać zarówno podczas planowania budynków, jak i podczas dalszego rozwoju. Nie wolno blokować dróg ewakuacyjnych i ratunkowych i należy je odpowiednio oznaczyć.

Po nałożeniu powłoka lakiernicza osiada odpowiednio do zawartości ciał stałych, przy czym pory drewna stanowią zagłębienia.

Trwałość mieszaniny jest zdefiniowana jako dopuszczalny czas użytkowania i określa okres od momentu zmieszania komponentów do podwojenia czasu wypływu - zagęszczenia materiału.

Opis wady:  Zaburzenie rozpływania się przypominające skórkę pomarańczową na powierzchni lakieru.

Przyczyna wady:  nałożenie zbyt małej ilości materiału. zbyt gęsty materiał. zbyt duża dysza natryskowa i zbyt małe ciśnienie (złe rozpylenie). zbyt szybkie schnięcie lakieru (zwiększona temperatura pokojowa).

Usuwanie wady Dobrze przeszlifować wadliwą powierzchnię papierem o ziarnistości 280-320 i ponownie prawidłowo polakierować wcześniej stosowanym lakierem (ewentualnie z dodatkiem odpowiedniego rozcieńczalnika).

Substancje wielocząsteczkowe, posiadają elastyczne właściwości gumy związane z termostabilnym, rzadkim usieciowaniem cząsteczek łańcuchowych, których ruchliwość jest przez to częściowo ograniczona. Są elastycznie odkształcalne pod obciążeniem w temperaturze pokojowej i w wyższych temperaturach, a po zdjęciu obciążenia szybko powracają do pierwotnego kształtu; elastomery nie są topliwe i są w znacznym stopniu nierozpuszczalne, jednak pęcznieją pod wpływem niektórych rozpuszczalników organicznych, np. kauczuk, silikon, poliizopren itd.

Zanieczyszczenia powietrza, hałasy. Światło, ciepło, promieniowanie, wstrząsy i podobne zjawiska, które są przekazywane do otoczenia przez zakład lub produkty. Pary rozpuszczalnika lub pyły, które dostają się do atmosfery przez kominy lub rury wylotowe, są nazywane emisjami. Użytkownik urządzenia wymagającego zezwolenia musi sporządzić deklarację o rodzaju, ilości, przestrzennym i czasowym rozkładzie zanieczyszczeń powietrza.

(Dla D 11. rozporządzenie o ochronie przed imisjami, dla CH - część składowa rozporządzenia w sprawie ochrony czystości powietrza, dla A - część składowa rozporządzenia o urządzeniach do lakierowania)

Najlepsze rozprowadzenie jednej cieczy w drugiej, niemieszającej się z nią (np. mleko). Olej i woda za pomocą emulgatorów.

Elektrostatyczna aplikacja naładowanego elektrycznie (-) materiału powłokowego (lakiery lub proszki) na uziemione (+) obiekty przez wyrównywanie ładunków. Patrz lakierowanie elektrostatyczne

Produkty reakcji (octany) kwasów organicznych z alkoholami, najczęściej o charakterystycznym owocowym zapachu. Estry rozpuszczają smary, oleje, nitrocelulozę i częściowo żywicę szelakową. Są cennymi surowcami do syntezy chemicznej.

W technologii lasera ekscymerowego mokra powierzchnia pokryta wysokopołyskowym lakierem UV jest przenoszona przez ubogą w tlen lub opróżnioną z tlenu komorę. Odbywa się to poprzez doprowadzanie azotu. W komorze powierzchnia kurczy się. W zależności od stopnia skurczu powstaje odpowiedni stopień połysku. Następnie powierzchnia jest utwardzana. „Matowanie powierzchni lakieru Fizyczne mikrofałdowanie wytwarzane za pomocą lampy ekscymerowej 172 nm (Excirad 172) jest możliwe bez dodatku środków matujących w lakierach UV i ESH. Bezproblemowo można uzyskać stopnie połysku od 1 do 20. Energetyczne krótkofalowe (172 nm) promieniowanie prowadzi obok radykalnej polimeryzacji grup akrylanowych do dodatkowego usieciowienia poprzecznego monomeru. Dzięki temu znacznie zwiększa się twardość powierzchni.

Zalety matowania fizycznego:

• Matowanie z późniejszym utwardzaniem w jednym etapie procesu

• Perfekcyjna powtarzalność

• Zbędne dodatkowe środki matujące

• Regulowane bardzo niskie stopnie połysku

• Doskonały efekt matowania

• Zwiększona twardość powierzchni w stosunku do normalnego utwardzania Hg-UV

• Przyjemne właściwości dotykowe

• Nadaje się do nanokompozytowych lakierów o bardzo dużej wytrzymałości na zadrapanie i ścieranie

• Podwyższona odporność na działanie chemikaliów

• Zapobiega efektowi odcisków palca

Wada:

• Konieczne jest doprowadzanie azotu

Więcej Informacji można znaleźć na stronach: https://www.iot-gmbh.de/uv-technik/excimer

Źródło: IOT GmbH

Nowe drogi w produkcji powierzchni strukturalnych można wytyczyć dzięki Digital Lacquer Embossing (DLE). Proces ten został opracowany przez producenta maszyn, firmę Hymmen. Jak to działa? W DLE na mokrą warstwę lakieru drukowana jest farba, która w tym miejscu wypiera lakier. Po utwardzeniu powstaje wgłębienie, które zostaje utrwalone. Ten nadrukowany por odpowiada dekorowi znajdującemu się pod spodem i pozwala na "połączenie" wyglądu i charakteru dekoru. Niektórzy z naszych klientów stosują już ten proces, oczywiście w połączeniu z innowacyjnymi lakierami z Hesse.

Są to półtwarde i miękkie materiały do ulepszania powierzchni, które nakłada się z roli na płytę podłoża w sposób ciągły za pomocą odpowiedniego urządzenia i przy użyciu kleju. Dostępne folie do laminowania dzielą się na trzy grupy:

1. Folie na bazie papierów impregnowanych żywicą, np. folie podkładowe pełniące funkcje izolujące, laminat nasączony żywicą poliestrową i folie papierowe nasączone mieszanymi żywicami polimeryzowanymi.

2. Folie pelurowe na bazie słabo impregnowanych, lekkich papierów do późniejszego lakierowania (folie podkładowe, folie dekoracyjne, folie wykończeniowe).

3. Folie bez podłoża z tworzywa sztucznego na bazie PVC, ABS, UP lub PP dla folii dekoracyjnych i wykończeniowych.

Biały papier nasycony żywicą melaminową, który można przykleić płynnym klejem kondensacyjnym lub klejem na bazie żywicy kondensacyjnej. Przed pokryciem lakierem pigmentowym należy oszlifować powierzchnię. Nakładanie dużej ilości kleju kondensacyjnego podczas przyklejania zapewnia dodatkowe wypełnienie i zagęszczenie, tzw. folię szpachlową.

Wyróżnia się termoplastyczne i duroplastyczne proszki. Nie zawierają rozpuszczalnika, stopień nanoszenia materiału w przypadku podjęcia działań w zakresie odzysku jest bardzo wysoki. W przypadku elektrostatycznego nanoszenia proszków grubości warstw wynoszą ok. 40 i 80 µm. Powlekanie odbywa się elektrostatycznie, a w przypadku proszków termoplastycznych przede wszystkim metodą powlekania fluidyzacyjnego (nagrzane wstępnie przedmioty). Po naniesieniu proszku jest konieczna termiczna obróbka powłoki.

Grubość utwardzonej powłoki lakierniczej, mierzona w µm (µm = 1/1000 mm)

Rozporządzenie o pełnomocniku ds. transportu towarów niebezpiecznych

Kwasy garbnikowe; kwaśno reagujące substancje pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, mineralnego lub syntetycznego. Garbniki roślinne wytwarzają z wieloma solami metali zabarwiony osad i dlatego są stosowane do wstępnego wytrawiania drewna o małej zawartości garbników. Najbardziej znane kwasy garbnikowe stosowane do wstępnego wytrawiania: tanina, pirogalol, katechu, pirokatechina

Ustawa o przewozie towarów niebezpiecznych

Rozporządzenie dotyczące krajowych i transgranicznych przewozów drogowych towarów niebezpiecznych. (Rozporządzenie o przewozie towarów niebezpiecznych na drogach publicznych)

Rozporządzenie dotyczące krajowych i transgranicznych przewozów drogowych i kolejowych towarów niebezpiecznych GGVSE - rozporządzenie dotyczące przewozów drogowych i kolejowych towarów niebezpiecznych

Nakładanie cienkiej, głęboko penetrującej warstwy lakieru podkładowego, aby podnieść nacięte włókna drewna, zeszlifować je po wyschnięciu lakieru i wytworzyć dobrą przyczepność/związanie między podłożem i lakierem.

Od grubości powłoki lakierniczej zależy zużycie materiału, szybkość schnięcia, przyczepność, a także częściowo właściwości mechaniczne i chemiczne powłoki lakierniczej. Grubość suchej warstwy wynika z grubości mokrej warstwy i zawartości ciał stałych w powłoce (100 µm przy 50% zawartości ciał stałych daje grubość suchej warstwy 50 µm).

Termin Giscode oznacza Hazardous Substance Information System Code i został opracowany przez Berufsgenossenschaften der Bauwirtschaft (BG Bau). Jest to system oznakowania, w którym produkty o porównywalnych zagrożeniach dla zdrowia są pogrupowane w grupy produktów. Kodowanie składa się z kombinacji liter i cyfr, które jednoznacznie przypisują produkt do grupy produktów. Na przykład D1 oznacza bezrozpuszczalnikowe dyspersyjne materiały instalacyjne, a RE3 produkty z żywic epoksydowych, zawierające rozpuszczalniki, uczulające. Aby uzyskać konkretne informacje o produkcie, można wybrać grupę produktów na stronie internetowej Gisbau (= system informacji o substancjach niebezpiecznych BG Bau) i uzyskać szczegółowe informacje o substancjach niebezpiecznych z odpowiedniej tabeli.

Skrót stosowany w terminologii międzynarodowej na oznaczenie „High Pressure Laminate” - dekoracyjnych wysokociśnieniowych płyt laminatowych. Płyty HPL są prasowane przy ciśnieniu co najmniej 70 barów i w temperaturze ok. 130°C.

Metoda natryskowa „High solid, low pressure” przy niskim ciśnieniu (0,7 bara, w której powietrze rozpylające jest wstępnie podgrzane do ok. 40°C).

Najwyższa możliwa odporność, szybkie systemy, duże grubości powłok. Idealny teren dla powłok Hesse ESH. Lakiery Hesse ESH suszone są za pomocą tzw. utwardzania wiązką elektronów (ESH, EBC Electron Beam Curing). Na nałożony lakier padają elektrony, nienasycone wiązania podwójne spoiw zawartych w lakierze zostają usieciowane i powstaje trwała warstwa lakieru. Proces ten jest stosowany głównie w powlekaniu folii, ale także w powlekaniu drewna i materiałów drewnopochodnych, takich jak drzwi. W porównaniu z konwencjonalnymi lakierami utwardzanymi promieniami UV, istnieją następujące zalety:

- Lepsza odporność na zarysowania
- Znacznie mniejsze nagrzewanie się podłoża
- Mocniejsze utwardzanie
- Lepsza odporność na plamy
- Szybsze czasy realizacji
- Bez ograniczeń dla silnej pigmentacji
- Formuła powłok bez fotoinicjatorów

W dziale rozwoju w Hesji przy pomocy własnej instalacji ESH opracowywane są lakiery ESH (lakiery do utwardzania wiązką elektronów). Formuła jest specjalnie dostosowana do Twoich wymagań.

Instrukcja robocza informuje pracowników, jakie konkretne czynności robocze mają wykonać i w jakiej kolejności. Instrukcja robocza zawiera również przepisy dotyczące ochrony pracy. Gdy poszczególnych operacji roboczych nie można w łatwy sposób opisać w formie tekstowej, zaleca się ich przedstawienie w postaci ilustracji, rysunków złożeniowych itp. Jeżeli instrukcje robocze zawierają przepisy dotyczące zapobiegania wypadkom, obrażeniom i chorobom w miejscu pracy, a także dotyczące ochrony zdrowia, to z reguły należy przestrzegać prawa rad zakładowych do współdecydowania zgodnie z § 87 ustawy o ustroju przedsiębiorstw.

Zgodnie z Europejską Dyrektywą 96/98/EG dotyczącą wyposażenia okrętów, w celu spełnienia Ugody Międzynarodowej do ochrony życia ludzkiego na wodach (SOLAS 74) muszą wyposażenia okrętów być zgodnie z wytyczonymi metodami przebadane i dopuszczone do stosowania. Należą do tego także materiały powłokowe stosowane do uszlachetniania elementów wyposażenia wnętrz, które muszą spełnić wymagania w zakresie trudnopalności wg kryteriów IMO Postanowienie A.653(16). Dopiero po uzyskaniu pozytywnych wyników badań i audicie procesu produkcyjnego (certyfikat QS) zostanie wystawione zaświadczenie dla środka powłokowego jako materiału budowlanego. Dopuszczenie obowiązuje na terenie Unii Europejskiej w połączeniu z informacjami zawartymi w certyfikacie QS.

Hamowanie działania substancji za pomocą innej substancji. W przypadku lakierowania powierzchni chodzi o hamujące działanie innych substancji na warstwę lakieru.

Związki chemiczne, które posiadają grupę końcową -NCO i są stosowane jako reagent (2. składnik) w lakierach poliuretanowych i poliakrylowych. Wyróżnia się związki łańcuchowe i pierścieniowe, odporne i nieodporne na żółknięcie oraz odporne na nadtlenki. Produkty wyjściowe dla lakierów, klejów i tworzyw sztucznych na bazie polimeryzacji addycyjnej.

Obróbka podłoża za pomocą podkładu barierowego, aby np. uniknąć oddziaływania komponentów drewna na warstwę lakieru i odwrotnie.

Wytyczne w zakresie wewnątrzzakładowego zarządzania odpadami.

Kolorowe drewno to głównie miejscowe drewno liściaste, które wyróżnia się intensywnym zabarwieniem. Ale pod tym terminem można również znaleźć szczególne usłojenie i nietypowe cechy wzrostu. Brzoza, grusza, jesion, jarząb (sorbus torminalis), grab, wiśnia, lipa, orzech włoski, olcha czerwona i wiąz są nazywane najczęściej "kolorowymi lasami". Ze względu na trend do stosowania dębu we wszystkich jego odmianach, drewno kolorowe w niemieckim sektorze parkietów jest obecnie rzadziej stosowane, chociaż w przeszłości udowodniło swoją przydatność, szczególnie jako drewno podłogowe.

Lepkość lakieru jest podawana w sekundach DIN w temperaturze 20°C i jest z reguły mierzona za pomocą kubka DIN o objętości 100 ccm i dyszy 4 mm. Najpowszechniejszą wersją kubka jest kubek aluminiowy. Na końcu lejkowatego dna znajduje się dysza mosiężna. Kubek zanurza się w lakierze, jak łyżkę czerpakową, a następnie wyjmuje, rozpoczynając mierzyć czas. Gdy wyciekająca z dyszy strużka lakieru zostanie pierwszy raz przerwana, należy zakończyć pomiar czasu i podać go w sekundach.

Przedstawia wzajemny stosunek różnych barw i umożliwia wyrównanie odcieni. Wyróżnia się:

Barwy podstawowe - czerwona, żółta, niebieska

Barwy pochodne - zielona, fioletowa, pomarańczowa

Barwy dopełniające, barwy uzupełniające: pary barw, które przy nakładaniu się dają biel.

Palne ciecze są podzielone na klasy zagrożeń.

Grupa A I - A III:

Wszystkie nierozpuszczalne w wodzie palne ciecze.

A1 = temperatura zapłonu mniejsza od 21°C

A2 = temperatura zapłonu w zakresie 21 - 55°C

A3 = temperatura zapłonu większa od 55°C.

Grupa B:

Wszystkie palne ciecze, które rozpuszczają się w wodzie w dowolnym stosunku w temperaturze 15°C i mają temperaturę zapłonu mniejszą od 21°C. W recepturze oblicza się poszczególne rozpuszczalniki na podstawie ich ilości i temperatur zapłonu, a następnie określa się materiał.

Podział urządzeń w zależności od wymaganego stopnia ochrony. (Strefy) G = atmosfera gazowa 1G = nadaje się do strefy 0, strefy 1, strefy 2 2G = nadaje się do strefy 1, strefy 2 3G = nadaje się do strefy 2 D = atmosfera pyłowa 1D = nadaje się do strefy 20, strefy 21, strefy 22 2D = nadaje się do strefy 21, strefy 22 3D = strefa 22 (nie dotyczy pyłów przewodzących)

Klasyfikacja trucizn zgodnie z art. 4 ustawy o truciznach bazuje na ich całkowitym stopniu zagrożenia. Podstawą klasyfikacji jest poniższa skala doustnych dawek śmiertelnych (DL 50 - wartości 1) u szczura lub innych gatunków zwierząt, gdy z punktu widzenia całkowitego stopnia zagrożenia nie trzeba uwzględniać dalszych ograniczeń ze względów toksykologicznych.

Dawki śmiertelne

Klasa toksyczności 1 - 5 mg/kg

Klasa toksyczności 2 5 - 50 mg/kg

Klasa toksyczności 3 50 - 500 mg/kg

Klasa toksyczności 4 500 - 2000 mg/kg

Klasa toksyczności 5 2000 - 5000 mg/kg

Uwaga: Dawki śmiertelne = mg trucizny na kg ciężaru ciała.

Przykłady klasyfikacji trucizn.

Klasa toksyczności 1: Benzen, cyjanek potasu, chlorek winylu, kwas fluorowodorowy

Klasa toksyczności 2: Kwas solny, ług sodowy, organiczne związki ołowiu

Klasa toksyczności 3: Alkohol metylowy, chlorek sodu, ołów

Klasa toksyczności 4: Aceton, czysta benzyna, olejek terpentynowy

Klasa toksyczności 5: Alkohol, nafta, soda

Klasa toksyczności 5 S: Środek do pielęgnacji samochodów, środek do wywabiania plam

Substancja, która swoją obecnością powoduje reakcje chemiczne innych substancji lub wpływa na ich przebieg, nie ulegając przy tym zmianie.

Tworzą się podczas utleniania alkoholi z odszczepieniem wody. Do najważniejszych ketonów należy aceton lub propanon (CH3COCH3) oraz keton metylowo-etylowy lub butanon (CH3COC2H5). Ketony rozpuszczają oleje, smary, lakiery, nitrocelulozę i żywice winylowe. Dzięki temu ketony nadają się do usuwania przesiąkania kleju PVAc. Ketony przenikają do ciała przez skórę i powodują podrażnienia błony śluzowej i mogą spowodować uszkodzenia nerek i wątroby.

Środek chemiczny do wiązania (flokulacja i wypływanie) lakieru jako dodatek do wody kabiny natryskowej (odklejanie). Z reguły wzmacnia zawartość ługu w wodzie.

Sczepianie atomów i molekuł jednakowego rodzaju. Występujące siły są nazywane siłami spójności. Są największe w ciałach stałych, małe w cieczach i bardzo małe w gazach. (= Wytrzymałość wewnętrzna)

Żywica roślinna, pozyskiwana jako żywica balsamiczna lub żywica z korzenia. Nie ma zastosowania do celów lakierniczych ze względu na swój kwaśny charakter, niski zakres mięknienia, niezgodność z innymi surowcami i kruchość w niezmienionej formie; dlatego najczęściej jest modyfikowana (termicznie, przez estryfikację itd.).

Gdy lakiery trafiają na powierzchnie, które mają niewielkie zanieczyszczenia spowodowane przez woski, smary lub inne środki antyadhezyjne, to w tych miejscach lakier cofa się i wysycha, tworząc krater, co wymaga dokładnego przeszlifowania powierzchni i ponownego naniesienia powłoki; jest to szczególnie widoczne w przypadku nienasyconych lakierów poliestrowych. Kraterowanie jest spowodowane częściowo również przez wpadanie lakieru do porów lub rowków.

Ten rodzaj kabiny natryskowej został nazwany od kształtu greckiej litery Omega. Części zawieszone na łańcuchu wchodzą do kabiny i obracają się wokół własnej osi. W środku kabiny jest zamontowany agregat natryskowy, który równomiernie spryskuje części. Kabina nadaje się zarówno do lakieru mokrego, jak i suchego. Zalety kabiny Omega: wysoki stopień nanoszenia materiału, niewielka ilość powietrza odprowadzanego i obiegowego, ale nie nadaje się do wszystkich części. Specjalnie przewidziana do elektrostatycznego, automatycznego powlekania

Kwas etanodiowy, kwas cukrowy, H2C2O4. Kwas organiczny, którego toksyczne sole (szczawiany) znajdują się w wielu roślinach, szczególnie w szczawiku i w szczawiu. Stosowanie jako dodatek do wybielaczy.

HNO3. Nieorganiczny, silnie żrący, przezroczysty kwas. Ciężar właściwy 1,522; temperatura wrzenia 84°C. Uzyskiwany z saletry chijskiej, azotu lub amoniaku. Kwas azotowy oddziaływuje na prawie wszystkie metale, oprócz złota i platyny, tworząc z nimi tzw. azotany. Zastosowanie: Odtłuszczanie i lekkie zatrawianie części metalowych (ok. 5%), aby kit lub klej dobrze przylegał w połączeniach metal-drewno.

Roztwór chlorowodoru w wodzie. Skoncentrowany kwas solny jest cieczą białawą w powietrzu, tworzącą mgłę, bezbarwną, rozpuszczającą metale nieszlachetne. Ciężar właściwy 1,2. Sole kwasu solnego są nazywane chlorkami, np. chlorek żelaza, chlorek cynku itd. Zastosowanie: Usuwanie plam z wapna i gipsu, likwidacja ciemnych plam spowodowanych przez przekładki drewniane, wybielanie plam z kleju stosowanego na zimno lub jako wybielacz w połączeniu z nadtlenkiem sodu.

Karty charakterystyki (Material Safety Data Sheets, MSDS) to instrument do przekazywania istotnych dla bezpieczeństwa informacji dotyczących substancji i mieszanin, łącznie z informacjami z właściwego(-wych) raportu(-ów) bezpieczeństwa chemicznego na temat łańcucha dostaw do następczego użytkownika. Karty charakterystyki przekazują profesjonalnym użytkownikom niezbędne informacje dotyczące postępowania z substancjami i mieszaninami, a także zalecenia dotyczące postępowania, mające na celu umożliwienie wdrożenia wymaganych środków z zakresu ochrony zdrowia, bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz ochrony środowiska. Przy każdej dostawie produktu odbiorca automatycznie otrzymuje od nas przynależną aktualną kartę charakterystyki. Za pośrednictwem naszego katalogu produktów online z łatwością można samodzielnie przejść do strony zawierającej żądaną kartę charakterystyki.

Zbyt kruche lakiery często zawierają zbyt mało względnie drogich zmiękczaczy lub, gdy chodzi o lakiery wieloskładnikowe, dodanie zbyt dużej ilości utwardzacza spowodowało bardzo silne dotwardzenie. Kruche lakiery są często wrażliwe na uderzenia, mają małą przyczepność i są skłonne do tworzenia pęknięć.

Urządzenia są podzielone na klasy temperaturowe na podstawie ich maksymalnej temperatury powierzchni T6 maks. dopuszczalna temperatura powierzchni <= 85°C T5 maks. dopuszczalna temperatura powierzchni <= 100°C T4 maks. dopuszczalna temperatura powierzchni <= 135°C T3 maks. dopuszczalna temperatura powierzchni <= 200°C T2 maks. dopuszczalna temperatura powierzchni <= 300°C T1 maks. dopuszczalna temperatura powierzchni <= 450°C

Wynikająca z defektu zmiana powierzchni granicznej między powłoką i podłożem lub między poszczególnymi warstwami, przejawiająca się w zmniejszeniu przyczepności i prowadząca do korozji lub odpryskiwania lakieru.

Jeśli chcą Państwo skorzystać z systemu odbioru KBS GmbH do opakowania zwrotnego i transportowego, proszę zwrócić uwagę na następujące kwestie:

1. Opakowania zewnętrzne i transportowe możesz oddać w punktach odbioru należących do systemu KBS. Przed oddaniem opakowania w punkcie odbioru KBS należy powiadomić KBS wysyłając e-mail na adres info@kbs-recycling.de lub dzwoniąc pod numer serwisowy 0211/2392280. KBS wskaże wówczas najbliższy logistycznie punkt odbioru, biorąc pod uwagę materiał opakowania, zapowiadaną wagę i lokalizację. W powiadomieniu KBS GmbH należy podać swoją nazwę (firmy) i adres firmy. Oświadczasz, że zgodnie z postanowieniami DSGVO wyrażasz zgodę na przekazywanie przez KBS GmbH Twojej nazwy (firmy) i adresu Twojej firmy podwykonawcom. 2.

Po rejestracji KBS przekaże Ci formularz rejestracyjny KBS, który musi być podpisany przez upoważnioną osobę z Twojej firmy i przekazany w momencie dostarczenia opakowań do punktu odbioru KBS.

3) KBS jest zobowiązany do odebrania opakowań zewnętrznych i transportowych tylko wtedy, gdy opakowania nie są wymieszane i wolne od substancji obcych, które nie wchodzą w skład opakowania.

4. Należy pamiętać, że opakowania wtórne i transportowe zostaną odebrane przez KBS tylko w przypadku dokonania wstępnego zgłoszenia zgodnie z ust. 1, przekazania formularza rejestracyjnego zgodnie z ust. 2 oraz spełnienia warunków odbioru określonych w ust. 3.

Oto kilka ogólnych informacji, dlaczego przystąpiliśmy do KBS:

Dołączyliśmy do KBS. Kreislaufsystem Blechverpackungen Stahl GmbH (KBS) oferuje nam, a tym samym naszym klientom, ekologiczny i ekonomiczny pakiet usług w zakresie recyklingu ich opakowań stalowych w Republice Federalnej Niemiec. KBS działa na zlecenie swoich udziałowców jako spółka non-profit i oferuje napełniaczom i dystrybutorom opłacalny, obejmujący cały obszar i efektywny system odbioru i przetwarzania opróżnionych opakowań. System licencyjny KBS oferuje Państwu i nam gwarantowaną, bezpieczną utylizację dzięki ponad 300 punktom zbiórki. Przystępując do systemów, KBS przejmuje na siebie ustawowy obowiązek odbioru i recyklingu zużytych opakowań stalowych zgodnie z wymogami rozporządzenia o opakowaniach. Jako przedsiębiorstwo z branży wypełniaczy jesteśmy zwolnieni z ustawowego obowiązku odbioru naszych opakowań sprzedawanych na rynku niemieckim poprzez umowę o użytkowaniu znaku z KBS. KBS przejmuje to zadanie jako "osoba trzecia na zlecenie" zgodnie z § 11 rozporządzenia w sprawie opakowań i zapewnia również wymagany prawem recykling materiałów. Tymczasem akceptowane są również opakowania z tworzyw sztucznych. Dodatkowa wartość dodana dla naszych klientów i nas samych. Jeden z licznych punktów zbiórki, także w Twojej okolicy, znajdziesz na stronie www.kbs-recycling.de.

„Działania organizacyjne w zakresie zbierania i przewozu odpadów. Likwidacja odpadów obejmuje obróbkę odpadów, taką jak np. spalanie, sortowanie i odzysk.”

Lakiery utwardzane w powietrzu, a także utwardzane na gorąco i przez żywice izocyjanianowe

Bazują na specjalnych żywicach syntetycznych (żywicach alkidowych) ze schnącym lakierem, a wśród lakierów olejnych odznaczają się z reguły szybszym schnięciem i większą twardością powłoki. Tworzenie powłoki odbywa się chemicznie, przez pobieranie tlenu atmosferycznego.

Inne nazwy to nitrolakier, lakier CN, lakier NC. Lakiery NC również dzisiaj stanowią największą ilościowo część lakierów meblowych. Lakiery NC, najczęściej dość proste w obróbce, schną w procesie fizycznym dzięki odparowaniu rozpuszczalników organicznych. Rozpuszczenie suchej warstwy lakieru jest możliwe w każdej chwili za pomocą odpowiednich rozpuszczalników. Dzięki temu naprawa i restauracja nie stwarzają problemów. Zawartość ciał stałych z reguły wynosi od 15 do 30%. Ze względu na wysoką zawartość rozpuszczalnika dochodzi obecnie do konfliktów z ustawami o ochronie przed emisjami (TA-Luft/VOC).

Odporność powierzchni pokrytych lakierem NC jest akceptowalna w przypadku mebli domowych zarówno w odniesieniu do obciążenia chemicznego, jak i mechanicznego, a w przypadku mebli kuchennych,

łazienkowych, biurowych i płyt stolarskich nie jest jednak wystarczająca.

Lakiery bez dodatku utwardzacza; nie utwardzają się w płynnej formie po odcięciu dostępu powietrza. Wysychają przez odparowanie rozpuszczalników.

Lakier jednoskładnikowy

(ESTA)

Między urządzeniem do nakładania lakieru i przedmiotem powstaje pole elektryczne, które ładuje elektrycznie wypływający lakier (z rozpylacza szczelinowego, czaszowego, tarczowego lub pistoletu) (napięcie 40-90 kV i natężenie prądu 0,2 mA). Kropelki lakieru przybliżają się do przedmiotu odpowiednio do przebiegu linii pola elektrycznego, przy czym częściowo pokryta jest również jego tylna strona. Warunkiem stosowania tej metody jest pewna przewodność elektryczna przedmiotu, która zawsze występuje w przypadku metali, a w przypadku drewna wymaga minimalnej wilgotności 8-10% i wystarczającej wilgotności powietrza 60-70% w kabinie natryskowej. Zaleta tej metody polega na bezstratnym nakładaniu lakieru, ponieważ praktycznie cały rozpylony materiał trafia na przedmiot. Ma to szczególne znaczenie podczas lakierowania konstrukcji stołów i krzeseł, ram itd. Do nakładania lakieru stosuje się elektrostatyczny ręczny pistolet natryskowy. Metoda ta nadaje się również do powlekania proszkowego. W przypadku wodorozcieńczalnych systemów lakierowych są potrzebne specjalne pistolety z zewnętrznym ładowaniem lub inne specjalne systemy. W przypadku bezstratnej metody lakierowania temperatura zapłonu lakierów powinna wynosić ponad 21°C.

Zalanie lub zatopienie lakierem lakierowanego przedmiotu i zebranie spływającego nadmiaru lakieru. Ponieważ nie jest potrzebna duża wanna do zanurzania, ilość lakieru jest mniejsza niż podczas zanurzania. Lakierowanie przez zalewanie jest szczególnie korzystne w przypadku części o złożonych kształtach i trudno dostępnych. Lakierowanie przez zalewanie jest realizowane najczęściej w urządzeniach automatycznych, gdzie lepkość, temperatura i szybkość transportu są wzajemnie dopasowane (możliwe jest również ręcznie). Wyróżnia się: Przelotową i zanurzeniową metodę lakierowania.

Jednoskładnikowe i dwuskładnikowe systemy lakierów wodnych SH do powlekania folii (np. folii dekoracyjnej) na skalę przemysłową.

Lakierowanie powierzchni drewnianych grubą warstwą lakieru i ze szlifowaniem międzywarstwowym, dzięki czemu powstaje gładka powierzchnia przypominająca szkło.

Parametr określony w ustalonych warunkach dla koloru prześwitujących substancji.

Nierównomierne powstawanie pęknięć w lakierach, w przypadku lakierów pękających wykorzystywane do uzyskiwania pożądanych efektów.

Pierwotnie przezroczysty lakier lub podkład, który został słabo zabarwiony, aby po nałożeniu umożliwić jak największe przeświecanie drewna przy niewielkiej zmianie odcienia. Nowoczesne lazury są płynnymi powłokami drewna na bazie żywic lakierniczych, które głęboko wnikają do drewna, a w celu polepszenia właściwości zawierają najczęściej dodatki hydrofobowe i do zwalczania szkodników. Mogą być bezbarwne lub mieć różne odcienie. Wyróżnia się lazury do zastosowań zewnętrznych i wewnętrznych. Lazury do drewna niezawierające fungicydów są przewidziane wyłącznie do zastosowań wewnętrznych; nie chronią przed zakażeniami grzybami. Lazury bezbarwne również są przewidziane wyłącznie do zastosowań wewnętrznych; nie zawierają pigmentów, a na wolnym powietrzu nie chronią wystarczająco przed promieniowaniem nadfioletowym. Oprócz lazur cienkowarstwowych przemysł lakierniczy oferuje również lazury grubowarstwowe. Oba typy mają swoje szczególne zalety. Lazury grubowarstwowe tworzą widoczną, słabo błyszczącą powłokę na drewnie. Dobrze chronią przed wilgocią i utrzymują się przez stosunkowo długi czas. Natomiast lazury cienkowarstwowe można łatwiej obrabiać. Przenikają bardzo głęboko i nadają drewnu charakter. Ulegają równomiernemu starzeniu atmosferycznemu, bez odpryskiwania i można je poddać renowacji niewielkim nakładem pracy.

Stałe wodorotlenki alkaliczne, ługi, alkalia rozpuszczone w wodzie, np. ług sodowy, ług potasowy. Ługi zabarwiają na niebiesko papierek lakmusowy, działają żrąco przede wszystkim na śluzówkę oczu (soda kaustyczna), zmydlają smary, oleje i żywice (wyługowanie), oddziałują agresywnie na metale nieszlachetne i zabarwiają drewno na ciemno (odymienie).

1. Wodorotlenek metalu - ług wapniowy Ca (OH)2

2. Wodorotlenek metalu alkalicznego - ług sodowy NaOH - ług potasowy KOH

3. Struktura bez metalu - roztwór wodny amoniaku (woda amoniakalna) NH4OH

4. Wodne roztwory soli - soda Na2CO3 - potaż 2CO3

Wszystkie lakiery, które bezpośrednio przed obróbką należy wymieszać z utwardzaczem, katalizatorem, przyspieszaczem reakcji lub tzw. aktywatorami. Do tych lakierów zalicza się: Lakier SH, lakier DD, lakier poliestrowy, lakier na bazie żywicy epoksydowej, usieciowany lakier na bazie żywicy akrylowej oraz lakiery wodne usieciowane izocyjanianami

Zgodnie z definicją wg DIN 55945 lakiery naturalne to „materiały powłokowe” z komponentów powstałych naturalnie, które nie zostały zmodyfikowane chemicznie ani pod względem struktury i które nie zawierają żadnych sztucznych komponentów.

Nanosi się powłokę lakierniczą o takiej grubości, że pory drewna są jeszcze dobrze widoczne. Z reguły wystarcza dwukrotne przeprowadzenie operacji roboczej za pomocą tzw. lakierów warstwowych.

(Lakiery UP lub lakiery UPE-2K) Podstawowymi składnikami lakierów poliestrowych są łańcuchowe molekuły poliestrowe, które oprócz normalnego wiązania chemicznego posiadają również podwójne wiązania; dlatego nazywa się je „nienasyconymi”. Lakierem podstawowym jest żywica poliestrowa rozpuszczona w styrenie (winylobenzen). Z reguły zawiera jeszcze przyspieszacz reakcji (sole kobaltowe) i stabilizatory. Stabilizatory zapobiegają polimeryzacji (utwardzeniu) lakieru podstawowego, która może przebiegać bardzo powoli nawet bez utwardzacza. Utwardzaczami są nadtlenki organiczne, które neutralizują działanie stabilizatorów i uruchamiają reakcję. Dzięki dodaniu przyspieszacza utwardzanie przebiega z żądaną prędkością. Styren łączy się z nienasyconą żywicą poliestrową, wydzielając przy tym dużą ilość ciepła; traci swoją funkcję jako rozpuszczalnik i staje się składnikiem żywicy. Nienasycona żywica UP jest bardzo wrażliwa na tlen atmosferyczny; dlatego należy ją przed nim chronić do czasu całkowitego utwardzenia. W tym celu do lakieru należy dodać wosk, parafinę lub inne substancje, które po nałożeniu lakieru wychodzą na powierzchnię, chroniąc ją przed dostępem powietrza. Warstwa parafiny jest przyczyną zmętnienia powierzchni po nałożeniu. Po całkowitym utwardzeniu należy zeszlifować warstwę parafiny i wypolerować na wysoki połysk lub przeszlifować na matowo. Sucha powłoka lakiernicza jest bardzo odporna na zadrapania i ciecze, ale nie jest odporna na wysoką temperaturę, ma małą przyczepność i jest wrażliwa na uderzenia. W przeciwieństwie do wszystkich innych lakierów lakiery poliestrowe nie zawierają rozpuszczalnika lub zawierają tylko niewielką jego ilość. Głównym spoiwem jest polistyren, który powstaje przez polimeryzację styrenu za pomocą nadtlenków i katalizatorów metalicznych. Odznaczają się największą zdolnością wyrównywania nierówności podkładu, odpornością na działanie chemikaliów i płomień. Wyróżnia się poliestry połyskowe i parafinowe. Ze względu na krótkie dopuszczalne okresy użytkowania, niebezpieczeństwo przy postępowaniu z komponentami i długi czas schnięcia są stosowane najczęściej tylko w warunkach przemysłowych z odpowiednimi urządzeniami.

Inną nazwą jest lakier PUR lub lakier DD (desmodur/desmofen).

Lakiery PUR są uniwersalnie stosowanymi materiałami powierzchniowymi, podobnie jak lakiery NC. Istotna różnica polega na tym, że w tym przypadku chodzi o system dwuskładnikowy. Oznacza to, że po dokładnym dodaniu zdefiniowanej ilości utwardzacza należy przestrzegać tzw. dopuszczalnego okresu użytkowania. Zawartość ciał stałych wynosi między 20 i 50%, co oznacza względnie wysoką zawartość rozpuszczalnika.

Schnięcie lakierów PUR odbywa się najpierw w procesie fizycznym dzięki odparowaniu rozpuszczalników, a następnie chemicznie przez polimeryzację addycyjną między żywicą i poliizocyjanianem bez wydzielania produktów ubocznych.

Sucha i utwardzona powłoka lakiernicza jest odporna na działanie rozpuszczalników i wielu oddziaływań chemicznych i mechanicznych.

Dlatego lakiery PUR nadają się do mocno obciążonych elementów, takich jak meble kuchenne, łazienkowe i biurowe oraz powierzchnie stołów.

Lakier dekoracyjny, który po wyschnięciu posiada siatkę pęknięć.

(Lakier SH) Połączenie mocznika i/lub żywicy melaminowej z substancjami powłokotwórczymi np. nitrocelulozą, zmiękczaczami, dodatkami, rozpuszczalnikami i kwasem (kwasy sulfonowe, pochodne fosforu, oprócz kwasu solnego). Jeżeli lakier zawiera kwas, mówi się o lakierze jednoskładnikowym EKL o ograniczonej trwałości podczas składowania; jeżeli przed przetworzeniem należy dodać utwardzacz, który zawiera kwas, mówi się o lakierach 2K-SH, o ograniczonym dopuszczalnym okresie użytkowania. Wyróżnia się produkty zwilżające i słabiej zwilżające. Właściwości zależą od typu i dostawcy.

W bębnach drobne części można poddać szlifowaniu i pokryć je specjalnymi lakierami przeznaczonymi do malowania w bębnach. Obrabiane (drobne) części są podawane do bębna, gdzie na wskutek jego obrotu stykają się z materiałami ściernymi i lakierniczymi znajdującymi się w bębnie. Prędkość obrotowa wynosi ok. 10 - 30 obr/min. (W zależności od wielkości bębna); szlifowanie trwa kilka godzin. Metoda ta jest stosowana przede wszystkim w przypadku drobnych części, takich jak figury do gry itp.

Stanowią ostatnią powłokę wstępnie obrobionej powierzchni i są nakładane w jednej operacji roboczej. Stopień połysku zależnie od uzgodnienia.

Podczas „normalnego” lakierowania natryskowego obiekty są natryskiwane przeważnie z przodu, a częściowo z boku, ale nigdy od tyłu; natomiast podczas lakierowania ESTA i powlekania proszkowego lakierowanie odbywa się ze wszystkich stron.

Zwany również lakierem PE.

Cecha szczególna postrzegania barw przez oko ludzkie powoduje, że powłoki lakiernicze o różnych krzywych odbicia spektralnego przy określonym oświetleniu mogą mimo to wywoływać identyczne wrażenia barwne, np. przy sztucznym oświetleniu w porównaniu do światła dziennego. Zjawisko to określa się mianem metamerii. Metamerem są więc 2 powłoki lakiernicze, gdy wyglądają identycznie przy jednym rodzaju oświetlenia, ale inaczej przy innym.

Alkohol metylowy, CH3OH. Uzyskiwany przed destylację smoły drzewnej. Czysty spirytus drzewny jest bezbarwną, bardzo lotną, dobrze palną, toksyczną cieczą. Ciężar właściwy ok. 0,8. Temperatura wrzenia ok. 60 °C. Zastosowanie jako denaturator dla spirytusu. Spożywanie spirytusu drzewnego może spowodować chorobę oczu, oślepnięcie, a przy dużych ilościach - śmierć. W handlu najczęściej zmieszany z acetonem.

Substancje lub związki jednoczęściowe lub jednoczłonowe (mono), które w wyniku polimeryzacji mogą się łączyć w polimery ze względu na ich podwójne wiązania. Np. monostyren / polistyren lub chlorek winylu / polichlorek winylu

Metoda nakładania „mokro na mokro” polega na nałożeniu kolejnej warstwy lakieru na jeszcze mokrą warstwę lakieru przed jej wyschnięciem. W rezultacie rozwoju inżynierii procesowej obecnie możliwe jest natychmiastowe nakładanie przezroczystego lakieru ochronnego na lakier pigmentowy, nawet w przypadku powłok pigmentowych, bez wypływania pigmentów do lakieru przezroczystego. Nakładanie odbywa się za pomocą polewarki dwugłowicowej lub metodą natryskiwania. W przypadku metody polewania pierwsza głowica dokonuje polewania lakierem barwnym, a podążająca za nią druga głowica dokonuje polewania lakierem transparentnym. W przypadku metody natryskiwania natychmiast po nałożeniu lakieru barwnego można natryskiwać przezroczysty lakier kryjący. Metoda ta powoduje skrócenie czasów transportu i schnięcia.

Gdy w przypadku różnych metod natryskowych nadmiar mgły lakierniczej zostanie przechwycony przez strumień wody na ściankach kabiny natryskowej, mówi się wówczas o mokrej separacji.

Jako materiał ścierny są stosowane naturalne lub sztuczne ziarna ścierne, osadzone w lakierze, kleju lub żywicy na papierze ściernym, płótnie ściernym lub połączeniu obu tych materiałów (zwanych nośnikiem ziaren lub podłożem) z nasypem otwartym lub zamkniętym.

Metale o gęstości większej od 4 gramów na centymetr sześcienny, np. żelazo, cynk, miedź, mangan, chrom, kadm, ołów, rtęć. Ponieważ wiele metali ciężkich i ich związków jest toksycznych i szkodliwych dla środowiska, są one traktowane bardzo restrykcyjnie. Istnieją np. bardzo surowe wartości graniczne zawartości metali ciężkich w wodzie pitnej i żywności, ale również w glebach ornych i ściekach, które są odprowadzane do oczyszczalni ścieków lub wód powierzchniowych.

Schnięcie lakieru jest zakończone dopiero wtedy, gdy możliwe jest sztaplowanie przedmiotów jeden na drugim bez przyklejania się (odporność na sklejanie się powłok). Aby szybko odzyskać możliwość używania urządzeń transportowych i miejsc składowania, sztaplowanie powinno być możliwe już po krótkim czasie.

Drobne części, a nawet krzesła, zanurza się w zbiorniku o odpowiedniej wielkości wypełnionym lakierem, a następnie wyciąga. W przypadku szybkiego wyciągania na częściach pozostaje duża ilość lakieru, w przypadku wolnego wyciągania pozostaje cieńsza warstwa lakieru, a tzw. „ściekające smugi” są mniejsze. Drugorzędne części można malować ręcznie, lepsze jest jednak malowanie za pomocą odpowiednich urządzeń. Artykuły masowe i drobne części zanurza się w tzw. pólkach sitowych.

(Natryskiwanie wysokociśnieniowe bez sprężonego powietrza) Pneumatyczna lub silnikowa pompa tłokowa wytwarza wysokie ciśnienie lakieru, który jest rozpylany przez wymienną dyszę specjalną z precyzyjnym otworem. Maksymalne ciśnienie lakieru może wynosić 300 barów. Rozpylaną ilość lakieru określa ciśnienie lakieru, szerokość dyszy i lepkość lakieru. W tej metodzie natryskowej prawie nie powstaje mgła lakierowa, należy jednak odsysać uwalniające się pary rozpuszczalnika (w przypadku lakieru NC ok. 80% rozpylanej ilości lakieru). Konieczne jest więc stosowanie kabiny natryskowej z urządzeniem odsysającym. W urządzeniach z własnym silnikiem elektrycznym należy stosować wyłącznie wersję z zabezpieczeniem przeciwwybuchowym. Aby uniknąć ładunków elektrostatycznych, należy uziemić urządzenia bezpowietrzne. Ze względu na duże ciśnienia robocze należy zachować ostrożność podczas czyszczenia, w żadnym wypadku nie wolno kierować na skórę strumienia rozpylonej cieczy. Dzięki temu rozpuszczalniki i podobne substancje mogłyby dostać się pod skórę.

(Bielenie od zewnątrz) Nalotem określa się mleczne zmętnienie warstwy lakieru. Chodzi tutaj o kondensację pary wodnej na powierzchni lakierowej. Na skutek zbyt szybkiego schnięcia przy wysokiej wilgotności powietrza i niskiej temperaturze, które utrudniają wyjście wilgoci z powłoki lakierniczej. Specjalnie w przypadku lakierów NC

Najnowocześniejsze lakiery, których rozpuszczalnik jest wolny od tzw. pierścieniowych węglowodorów (benzen, toluen). Przyczynia się do zmniejszenia zagrożenia dla zdrowia!

International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Organizacja utworzona w Genewie w 1947 roku, której celem jest ułatwianie wymiany towarów i usług dzięki normom obowiązującym na całym świecie (ISO) oraz wspieranie współpracy w obszarze intelektualnym, naukowym, technologicznym i gospodarczym

Natural - Color - System („Naturalny System Barw”) - chroniony szwedzki system porządku barw, w którym uporządkowano i opisano 1500 odcieni barw w taki sposób, w jaki odbiera je ludzki wzrok. Scandivian Color Institute AB, Sztokholm

Występuje przede wszystkim w drewnie drzew iglastych, które zostało zabejcowane lub zabarwione bejcami na bazie barwników smołowych (bejce proszkowe rozpuszczalne w wodzie). W porowatych, chłonnych i miękkich słojach rocznych osadza się więcej cząstek kolorowych niż w zwartych i twardych słojach rocznych. Dzięki silniejszemu osadzaniu się barwnika uzyskuje się lepsze zabarwienie miękkich słojów rocznych, przy czym twarde słoje roczne pozostają względnie jasne.

Niezdolność rozpuszczalnika do rozpuszczenia określonej substancji.

Przy niskiej zawartości grup nitrowych bardzo łatwopalne spoiwo w lakierach nitrocelulozowych. Przy średniej zawartości = celuloid dla powłok. Przy wysokiej zawartości grup nitrowych bawełna strzelnicza dla prochu bezdymnego i materiałów wybuchowych

Napięcie powierzchniowe jest spowodowane przez przyciąganie molekuł cieczy. We wnętrzu cieczy siły wzajemnie się znoszą, na powierzchni są skierowane do środka i dążą do utrzymania jak najmniejszej powierzchni. Woda ma bardzo duże napięcie powierzchniowe w porównaniu do rozpuszczalników organicznych. Ma to odpowiedni wpływ na różne czynniki podczas nanoszenia powłoki, a mianowicie na energię rozpylania, zwilżanie substratu, pęcherzyki powietrzne, pianę.

Liczba czterocyfrowa służąca do oznaczenia niebezpiecznej substancji, grupy substancji lub przedmiotu.

Pozostałości, które powstają w przemyśle lub w sferze konsumpcyjnej, nienadające się do wykorzystania lub nadające się do wykorzystania dopiero po obróbce.

(Sedymentacja) W przypadku długiego przechowywania w materiałach powierzchniowych (bejce i lakiery) osadza się faza stała (ciężkie cząstki). Przed dalszą obróbką materiały te należy dobrze wymieszać, ponieważ w przeciwnym wypadku nie można uniknąć różnic koloru i połysku.

Estry kwasu octowego stosowane jako rozpuszczalniki i surowce do przygotowania lakierów, np. a.) octan etylu, octan butylu , b.) polioctan winylu (PVAc).

Cząsteczki o wielkości przekraczającej 5 µm są usuwane podczas wydychania z tchawicy i oskrzeli. Cząsteczki o wielkości mniejszej od 5 µm wnikają głęboko do płuc i muszą zostać odfiltrowane mechanicznie z powietrza do oddychania za pomocą odpowiedniej maski przeciw drobnym pyłom.

Osoba działająca w imieniu przedsiębiorcy lub właściciela zakładu, spełniająca na własną odpowiedzialność jego obowiązki wynikające z przepisów o towarach niebezpiecznych.

Odporność powłoki lakierniczej na działanie agresywnych chemicznie gazów, cieczy i faz stałych, np. ługów i kwasów. (Drewno i części mebli DIN 68861)

Paczki, które nie wymagają opakowania wewnętrznego do spełnienia funkcji pojemnika podczas transportu.

(CH - rozporządzenie w sprawie ochrony czystości powietrza) Określa ogół wartości emisji i związane z nimi konkretne warunki ich przestrzegania.

Drewno bogate w żywicę, np. sosna, nimba itp., należy odżywiczyć przed bejcowaniem lub lakierowaniem. Można to zrealizować dwiema metodami:

Przez zmydlanie; na drewno nanosi się ług, który zmydla żywicę i czyni ją rozpuszczalną w wodzie. Często konieczne jest dodatkowe płukanie i neutralizacja.

Rozpuszczanie żywic za pomocą rozpuszczalnika, np. acetonu lub rozcieńczalnika nitro. Konieczne jest natychmiastowe usunięcie osadu żywicznego za pomocą chłonnej ściereczki lub trocin.

Urządzenia zabezpieczające do ochrony przeciwwybuchowej w silnikach (JP44), lampach (JP54), przełącznikach, pomieszczeniach itd. Przestrzegać przyszłych uregulowań UE.

Obowiązek systematycznej analizy zagrożeń na różnych stanowiskach pracy jest podstawową koncepcją prewencyjnej idei ustawy o ochronie pracy z 1996 roku. Podstawowe przepisy znajdują się w §§ 5-6 ustawy o bezpieczeństwie pracy.

Warstwa lakieru jest tak dobrze wyschnięta lub utwardzona, że nie są widoczne odciski palców.

Produkt pozyskiwany przez wytłaczanie lub ekstrahowanie nasion drzewa tungowego. Musi być wolny od domieszek innych olejów i smarów.

Twardość oznaczona przez zadrapanie, twardość ryskowa; najprostsze, ale niedokładne badanie: Próba zadrapania paznokciem kciuka lub paznokciem palca wskazującego. Kontrola twardości ryskowej za pomocą ostrza lub rylca przesuwanego po powierzchni z dociskiem do 500 g. Docisk, przy którym na powłoce pojawia się pierwsza pozostająca rysa, odpowiada twardości ryskowej zgodnie z definicją. Metoda ołówkowa: Po powłoce lakierniczej są kolejno przesuwane ołówki o twardości od 6B do 9H pod kątem 30° przy takim samym docisku. Twardość ryskowa odpowiada ołówkowi, który pozostawi pierwszy zauważalny odcisk na powłoce lakierniczej.

Obszar nadmiernego hałasu jest to obszar, w którym występuje hałas, i w którym został osiągnięty lub przekroczony lokalny równoważny poziom dźwięku 85 dB(A) lub maksymalna wartość nieskorygowanego poziomu ciśnienia akustycznego 140 dB. Zatrudnieni, którzy przebywają w obszarach nadmiernego hałasu, są narażeni na niebezpieczeństwo uszkodzenia słuchu. Czas oddziaływania i wielkość osobistego równoważnego poziomu dźwięku są decydujące dla ewentualnego uszkodzenia słuchu, o ile nie jest używana ochrona słuchu. Gdy istnieją obszary nadmiernego hałasu wymagającego oznakowania, należy opracować i zrealizować program zmniejszenia hałasu.

Wyciska się z siemienia lnianego i umacnia przez wchłanianie tlenu. Dobra tolerancja z wieloma rozpuszczalnikami i żywicami. Dobra głębokość wnikania na skutek niskiej lepkości. Ściereczki nasączone olejem lnianym mogą ulec samozapłonowi pod wpływem działania światła i powietrza (wchłanianie tlenu).

Lakier odporny na światło nie żółknie z powodu oddziaływania światła. Ważne: Przy ponownym lakierowaniu kolorowych, a przede wszystkim białych lub szarych powierzchni.

Najmniejsze ilości towarów niebezpiecznych, które są specjalnie zapakowane i zwolnione z przepisów ADR.

Po nałożeniu powłoka lakiernicza osiada odpowiednio do zawartości ciał stałych, przy czym pory drewna stanowią zagłębienia.

Po nałożeniu powłoka lakiernicza osiada odpowiednio do zawartości ciał stałych, przy czym pory drewna stanowią zagłębienia.

Wraz z kwasami tłuszczowymi są składnikami smarów i olejów roślinnych i zwierzęcych, które są uzyskiwane z nasion lub pestek: olej arachidowy, lniany, (zagęszczony olej lniany), rzepakowy, sojowy i in. Dzisiaj są stosowane w coraz większym stopniu syntetyczne oleje parafinowe; techniczne (zanieczyszczone) lub kosmetyczne (niezawierające kwasów, oczyszczone), jako olej biały lub neutralny.

Nadtlenki organiczne

(z greckiego wonny) Gaz zbudowany z trójatomowych molekuł tlenu (O3), niszczący bakterie i barwniki. Dzięki występowaniu tlenu atomowego ozon jest jednym z najsilniejszych środków utleniających, silnie toksycznym w większych stężeniach. Ozon powstaje z tlenu w wyniku promieniowania nadfioletowego lub ładunków elektrycznych. Małe stężenia ozonu są nieszkodliwe, większe stężenia powodują u ludzi m.in. podrażnienia oczu i duszności.

OWO to wyposażenie, którego używają pracownicy w celu ochrony przed wypadkami i uszczerbkiem na zdrowiu. OWO należy stosować tylko wtedy, gdy ochrona pracowników przed zagrożeniami nie może zostać osiągnięta za pomocą środków technicznych lub organizacyjnych.

Odporność lakieru na uszczelniania z PVC (drzwi).

Odbijanie promieni (fale akustyczne, elektromagnetyczne, promieniowanie cząstkowe)

Białe i pastelowe powłoki lakiernicze reagują czarnym zabarwieniem w przypadku dotknięcia złotymi lub srebrnymi obrączkami ze względu na zawartość białego pigmentu - dwutlenku tytanu. Zjawisko to w mniejszym stopniu występuje w przypadku powłok lakierniczych o połysku jedwabistego matu, a szczególnie intensywnie w przypadku matowych powłok lakierniczych. Dlatego powierzchnie te spryskuje się odpornym na działanie światła (nieżółknącym) lakierem bezbarwnym, aby uzyskać żądaną „odporność na zarysowanie obrączką” mebli o wysokiej jakości.

Okulary ochronne są stosowane jako osobiste wyposażenie ochronne podczas wykonywania czynności, przy których możliwe jest zagrożenie oczu. Istnieją okulary ochronne z osłonami bocznym i zakryte okulary ochronne. Doboru okularów ochronnych do wykonywanych czynności dokonuje się na podstawie identyfikacji zagrożeń. Produkcja okularów ochronnych podlega określonym normom. Do okularów ochronnych należą okulary przeciwlaserowe i spawalnicze, ale także okulary narciarskie i przeciwsłoneczne.

Patrz

Obuwie ochronne jest przeznaczone do profesjonalnego użytku i posiada ochraniacze palców przewidziane na duże obciążenia. Kontrola funkcji ochronnej ochraniaczy palców odbywa się przy pomocy energii kontrolnej 200 dżuli. Obuwie ochronne stanowią szczególną formę ochrony stopy. Jest to obuwie wyprodukowane zgodnie z EN 345 „Specyfikacja obuwia ochronnego do użytku profesjonalnego”. Cechą szczególną w stosunku do obuwia roboczego jest wyposażenie w ochraniacze palców.

Na bazie samoschnących olejów lnianych. Najpierw wciera się tłusty olej wstępny, a po schnięciu trwającym ok. 24 godzin nanosi się nietłusty, dobrze schnący olej wykończający i dobrze wysusza lub rozciera. Jeżeli oleje miesza się z tanimi olejami mineralnymi, schnięcie trwa bardzo długo. Uzyskuje się powierzchnie o estetycznym wyglądzie z otwartymi porami, które później mogą stać się nieco szorstkie na skutek występującej wysokiej względnej wilgotności powietrza. W latach 60-tych obróbka ta została zastąpiona przez lepszą „skandynawską obróbkę powierzchni”.

Destylat z bogatych w żywicę różnych typów sosny (balsamy) jako rozpuszczalnik żywic, żywic sztucznych i wosków. Od stężenia przekraczającego 10% olejek terpentynowy wymaga oznakowania i powoduje podrażnienia skóry i błony śluzowej.

Odpady wymagające nadzoru są przyporządkowane w rozporządzeniu dotyczącym odpadów wymagających nadzoru według kodów odpadów.

Opakowanie, które jest używane przez nadawcę do umieszczenia kilku przesyłek i utworzenia większej jednostki w celu uproszczenia obsługi i załadunku podczas przewozu, np. przesyłki na jednej palecie zabezpieczone za pomocą folii termokurczliwej.

Wszelkie działania, których celem jest ochrona ludzi, zwierząt, roślin, atmosfery, wody, gruntu oraz dóbr kulturalnych i materialnych przed szkodliwymi oddziaływaniami środowiska, są objęte pojęciem „Ochrona środowiska”. Szkodliwym oddziaływaniem może być np. zanieczyszczenie powietrza, wody i gruntu. Najbardziej znanymi przepisami prawnymi dotyczącymi codziennej pracy przedsiębiorstw są federalna ustawa o ochronie przed imisjami i rozporządzenie o ochronie przed awariami.

Określenie "olej z wosku twardego" przyjęło się dla szeregu materiałów olejowych bez uregulowania tej nazwy, nie mówiąc już o jej ujednoliceniu w ramach dobrowolnego zobowiązania lub normalizacji. W rozumieniu użytkownika/klienta olej z twardym woskiem to materiał, który składa się z olejów schnących i wysycha, tworząc twardą, matową powierzchnię w dotyku przypominającą wosk. Większość ludzi chce mieć znany wygląd oleju. Oznacza to niewielkie tworzenie się filmu na powierzchni i wystarczającą penetrację ochronną w głąb drewna, dzięki czemu uzyskuje się otwartą i oddychającą powierzchnię. Uzyskuje się to najczęściej poprzez wypełnienie i wyścielenie materiałem olejowym. Znacznie większą odporność można uzyskać na powierzchni olejowanej tylko poprzez nałożenie dodatkowych warstw oleju. Ponieważ jest to bardzo czasochłonne i pracochłonne przy użyciu szpatułek i podkładek, skończyło się na jednej lub dwóch aplikacjach wałkiem lub podobnym urządzeniem. Ponieważ na jeden etap pracy nakładane są ilości około 40-60 g/m², tak "pomalowana" powierzchnia nie może być porównywana z powierzchnią o otwartych porach i oddychającą. Mimo to nadal używało się "oleju z twardym woskiem". Powstrzymaliśmy się jednak od używania określenia "olej z twardym woskiem", aby nasze produkty wyróżniały się z tłumu.

„Plany działań w przypadku alarmu służą do szybkiego i ukierunkowanego alarmowania wewnątrzzakładowych grup samopomocy, decydentów i osób odpowiedzialnych, ale również adresatów zewnętrznych, takich jak straż pożarna, policja, agencje ochrony środowiska itp., we wszystkich sytuacjach wyjątkowych i awaryjnych. Plan działań w przypadku alarmu jest konieczny w razie pożaru. Wymaganie zawarte w § 43 ust. 6 BGV A1 „Należy opracować plan działań w przypadku pożaru” dotyczy wszystkich zakładów niezależnie od wielkości i branży. Chociaż powyższe wymaganie ogranicza się „tylko” do przypadku pożaru, należy opracować podobne plany działań na wypadek innych możliwych sytuacji wyjątkowych, takich jak wypadki, poważne wypadki szkodowe, zagrożenia, awarie i zdarzenia dotyczące środowiska. Plany działań w przypadku alarmu powinny być dostępne w odpowiednich miejscach; w czasie pracy np. na stale obsadzonych stanowiskach, takich jak centrale telefoniczne, sekretariaty, portiernie, a po zakończeniu pracy np. na obsadzonych całą dobę portierniach, w firmie ochroniarskiej lub bezpośrednio na policji lub w straży pożarnej.”

Przenikanie międzywarstwowe

W przepisach o towarach niebezpiecznych obejmuje zmianę lokalizacji, odbiór i dostawę towaru oraz czasowe magazynowanie podczas przewozu.

Zwiększają szybkość reakcji podczas utwardzania klejów lub materiałów powłokowych; z reguły utwardzacze są równocześnie przyspieszaczami. W przypadku lakierów PE jest stosowany przyspieszacz kobaltowy, a w przypadku lakierów DD przyspieszaczem jest cynk Soligen.

W przypadku zbyt wysokiej temperatury lub zbyt wysokiej prędkości strumienia powietrza na stanowisku natryskowym, w przypadku zbyt małej odległości pistoletu natryskowego od przedmiotu i niewystarczającego odparowania nadtlenku wodoru, jako cecha charakterystyczna materiału. W przypadku wątpliwości natryskać lakier na płytę szklaną. Jeżeli na neutralnym szkle lakier wysycha bez tworzenia się pęcherzyków powietrza, to przyczyną może być sposób natryskiwania, komora natryskowa, nadmiernie schłodzony lub niewystarczająco odparowany przedmiot. W przypadku drewna pęcherzyki mogą tworzyć się na skutek wychodzenia powietrza z porów lub na skutek szlifowania drewna papierem ściernym o zbyt dużej ziarnistości. Pęcherzyki powietrza mogą tworzyć się również na fornirowanych płytach wiórowych, na których niewystarczająco stwardniał klej.

Są produkowane za pomocą obróbki naturalnie występujących białych i kolorowych ziem przez odszlamianie, czyszczenie lub mielenie. Za pomocą trawienia można uzyskać różne odcienie barwy.

Przedsiębiorca musi zadbać o natychmiastowe udzielenie pierwszej pomocy w razie wypadku przy pracy, a w razie potrzeby powinien zorganizować leczenie. Jest zobowiązany do udostępnienia obiektów do przechowywania apteczek pierwszej pomocy oraz urządzeń sygnalizacyjnych, sprzętu ratowniczego i środków transportu. W zależności od wielkości zakładu i zagrożenia powinien zadbać o pomieszczenia sanitarne. Ponadto powinien wyznaczyć wykwalifikowane osoby udzielające pierwszej pomocy, a w zależności od wielkości zakładu mieć w pogotowiu personel sanitarny.

Zbiorcza nazwa niepigmentowanych materiałów do powlekania, które składają się z niezagęszczonych olejów lub roztworów żywicznych bądź mieszanin tych substancji. Dlatego w indywidualnych przypadkach należy używać nazwy „Pokost” razem z określającym ją słowem (np. pokost lniany, pokost żywiczny). Cechą charakterystyczną pokostu jest jego dobra zdolność wysychania. Generalnie pokost jest olejem o znacznie zwiększonej zdolności wysychania przez dodanie sykatyw.

Stężenie substancji zapachowych, które jest wyczuwalne przez 50% badanych osó

Polewanie lakierem za pomocą maszyn do polewania. Lakier jest pompowany ze zbiornika do głowicy do polewania przez regulowane szczeliny/wargi, skąd wypływa (najczęściej tylko pod wpływem siły ciężkości) i tworzy stale płynący płaski strumień lakieru, którego nadmiar jest zbierany do rynny i ponownie doprowadzany do zbiornika lakieru. Przedmioty przemieszczają się pod płynącym strumieniem lakieru na pracującym cyklicznie przenośniku taśmowym. Uzyskuje się równomierną gramaturę powłoki 60 - 300 g/m².

Zwany również gruntem, powinien polepszyć przyczepność między podłożem i lakierem kryjącym. Wymagany w przypadku trudno lakierowalnego drewna egzotycznego lub jako środek polepszający przyczepność specjalnych lakierów nawierzchniowych. W niektórych przypadkach już dobry grunt izolacyjny DD może umożliwić bardzo dobrą przyczepność.

Przyczepność (adhezja) powłoki lakierniczej do odpowiedniego materiału podłożowego. Kontrola odbywa się za pomocą siatki nacięć. Suchą powłokę lakierniczą nacina się przy użyciu szablonu i noża na kwadraty o długości krawędzi 2 mm.

Jakość przyczepności określa się na podstawie ilości odpryśniętego lakieru lub wyglądu krawędzi cięcia. Na twardych podłożach na siatkę dodatkowo nakleja się taśmę klejącą, a następnie usuwa z równomierną prędkością. Powłoka lakiernicza nie powinna przyczepiać się do taśmy klejącej

Zmarszczki i/lub pęknięcia na skutek pęcznienia powłoki spowodowane przez rozpuszczalnik, np. z innej warstwy lub ze zmywacza.

Dzieli się na krótkofalowe (0,9 - 1,6 µm), średniofalowe (2,2 - 2,7 µm) i długofalowe (3,5 - 6 µm). Jest to bezpośrednia metoda nagrzewania przez promieniowanie elektromagnetyczne prowadząca do utwardzenia (schnięcia).

Defekty, w których fornir nie jest równomiernie połączony z podłożem, widoczne jako zgrubienie podczas moczenia w wodzie lub bejcowania i prawie niewidoczne po wyschnięciu. Aby uniknąć tego zjawiska, należy przestrzegać określonych czynników: dodatki niezawierające smaru, czyste i proste powierzchnie przed sklejeniem, konsystencja kleju, prawidłowy czas i temperatura prasowania i prawidłowy docisk.

Na skutek nieprawidłowej lepkości kleju podczas fornirowania lub nieprawidłowego fornirowania (pęknięcia) klej przenika przez fornir (przesiąkanie) i powstają barwne lub strukturalne zaburzenia powłoki powierzchni, które są widoczne po bejcowaniu i pokryciu lakierem. Aby uniknąć przesiąkania kleju, należy zwrócić uwagę na czystość powierzchni, lepkość kleju, gramaturę powłoki i warunki docisku. W przypadku drewna wielkoporowego przesiąkanie lakieru można zmniejszyć za pomocą odpowiednich wypełniaczy. Klej glutynowy można zmyć mydłem do drewna, biały klej - ciepłą wodą, o ile nie jest utwardzony, klejów z żywic reaktywnych nie można usunąć.

Podczas składowania i stosowania rozpuszczalników należy przestrzegać kilku parametrów; wyróżnia się parametry względne (jak współczynnik parowania) i bezwzględne, jak temperatura wrzenia, temperatura zapłonu, wartość MAK, granica wybuchowości; do tego dochodzą specjalne przepisy dotyczące ochrony przeciwpożarowej i transportu.

Bezpośrednie sprasowanie najczęściej jednowarstwowych, maksymalnie dwuwarstwowych papierów nasączonych żywicą melaminową. Przy ciśnieniu 200-300 N/cm² i w temperaturze 180°C impregnacja żywiczna topi się i skleja papier z płytą podłoża. Po ostygnięciu żywica sztuczna utwardza się, tworząc wytrzymałą powłokę. Ponieważ proces jest realizowany przy względnie niskim ciśnieniu, mówi się o powlekaniu niskociśnieniowym lub prasowaniu. Właściwości optyczne powierzchni, które mogą zmieniać się ze względu na rodzaj blach o wysokim połysku lub z efektem matującym i czas prasowania, zależą od jakości stosowanych płyt podłoża i/lub od tłumiącego oddziaływania struktury warstwy. Podczas gdy w przypadku nierównych powierzchni płyt podłoża wymagany jest papier podkładowy lub szpachla jako warstwa pośrednia pozwalająca uzyskać optymalną równą powierzchnię, to przy dzisiejszej jakości powierzchni płyt podłoża najczęściej występują tylko powłoki jednowarstwowe. Specjalne metody pozwalają przetworzyć w jednej operacji papier żywiczny z półwyrobem płyty w powleczoną na gotowo płytę. Metodę tę nazywa się metodą prasowania w jednej operacji lub bezpośrednim powlekaniem. Z reguły gotowe płyty podłoża są powlekane metodą prasowania w dwu operacjach roboczych.

„Mała fabryka lakieru”: Twoje Paint Express Color Center przygotowuje na podstawie 20 000 receptur prawie nieograniczoną ilość dobieranych odcieni barw z najróżniejszych kart kolorów. To umożliwia Ci bezzwłoczne tworzenie receptur i mieszanie odcieni barw wybranych przez Twojego klienta. Wykorzystaj możliwość indywidualnego wytwarzania barwnego lakieru i bejcy, jako dodatkowego składnika swoich usług, i wyróżnij się na tle konkurencji. Paint Express Color Center Mieszanie naszych lakierów barwnych odbywa się albo w sposób sprawdzony za pomocą zestawu mieszającego Paint Express Flexi Mix w postaci klasycznego procesu „lakier-do-lakieru“, albo w sposób bardziej prosty w naszym całkowicie automatycznym urządzeniu do mieszania past Paint Express Profi Mix.

Alifatyczne związki węglowodorów. Warstwa ochronna w nienasyconych poliestrach zapobiegająca zakłóceniom utwardzania przez tlen atmosferyczny. Stosowana również jako środek matujący, np. woski polietylenowe.

Obróbka rustykalna; różne techniki, których celem jest nadanie stylowym meblom wyglądu wieloletniego użytkowania lub wyglądu mebli antycznych. Patynowanie rozpoczyna się już podczas bejcowania drewna przez dobór odpowiednich bejc do drewna. Starcie wystających części drzeworytu i profili wełną stalową powoduje usunięcie bejcy do drewna częściowo z dobrym przejściem. Jeżeli całej lub części powierzchni już zagruntowanego lub polakierowanego drewna należy nadać ciemny odcień barwy, patynuje się ją specjalnym rozcieńczonym, zabarwionym lakierem (farbą patynującą). W przypadku stylowych mebli zwykle tworzy się płynne przejścia od jaśniejszej powierzchni wewnętrznej do ciemniejszych krawędzi lub ramy lub pozostawia się jaśniejsze miejsca, które - jak pokazuje doświadczenie - bardziej ścierają się, aby podkreślić ich stopień starzenia.

Pentachlorofenol jest silną trucizną, składającą się z bezbarwnych kryształów o lekko ostrym zapachu. Ze względu na oddziaływanie bakteriobójcze i grzybobójcze PCP był stosowany jako środek do zwalczania szkodników i środek ochronny do drewna w pomieszczeniach. W grudniu 1989 roku weszło w życie rozporządzenie zakazujące stosowania PCP (w D i w wielu innych krajach europejskich). Rozporządzenie zakazuje produkcji, stosowania i wprowadzania do obrotu PCP i jego związków.

Pierwotnie „pigmenty barwiące”, są trudno rozpuszczalne lub nierozpuszczalne w wodzie i w rozpuszczalnikach i muszą być intensywnie rozprowadzone w roztworze spoiwa (młyn kulowy, młyn perełkowy, młyn do piasku, młyn trójwalcowy). Do przeświecających i kryjących substancji:

Pigmenty mineralne: Kreda, gips, talk, kwarc.

Farby mineralne: Dwutlenek tytanu, biel cynkowa, litopony, farby z pigmentami stanowiącymi tlenki żelaza żółte, brązowe, czerwone, czarne.

Pigmenty kolorowe: Związki chromu, kadmu, manganu.

Różnią się od środków matujących tym, że są stosowane do tworzenia powłok powierzchniowych z zamkniętymi porami. W zależności od składu są nanoszone za pomocą wałka lub metodą natryskową bądź maszynowo, a w celu wytworzenia wysokiego połysku są rozprowadzane za pomocą wałka i polerowane. Wyróżnia się następujące politury:

Politury szelakowe

Politury NC

Politury o wysokim połysku i politury dla niegładkich powierzchni

Reakcja, podczas której z różnych niskocząsteczkowych komponentów w wyniku wewnątrzcząsteczkowego przegrupowania łańcuchowych lub usieciowanych makrocząsteczek powstają tzw. poliaddukty. Reakcja przebiegająca w temperaturze pokojowej z wydzielaniem się ciepła prowadzi do utwardzonych produktów reakcji, bez uwalniania wody i innych produktów rozkładu, jak to ma miejsce w przypadku kondensacji. Typowymi poliadduktami są np. lakiery na bazie żywicy epoksydowej i kleje poliuretanowe.

Wstęgi papieru zadrukowane barwnie lub imitujące drewno, pokryte na górnej stronie lakierem poliestrowym i występujące w handlu jako materiał w rolkach lub materiał na obrzeża. Można je przyklejać prawie każdym klejem. W przypadku stosowania kleju kondensacyjnego dolna strona papieru całkowicie nasiąka klejem i utwardza się wraz z nim.

Reakcja molekuł chemicznie jednorodnych lub różnorodnych substancji prowadząca do powstania przestrzennie rozgałęzionych i usieciowanych makrocząsteczek i równoczesne wydzielanie wody i/lub innych związków. W wyniku migracji produktów rozpadu podczas procesu wiązania mogą powstać znaczne naprężenia skurczowe w spoinach klejowych. Na przebieg polimeryzacji kondensacyjnej oddziaływują katalizatory lub utwardzacze bądź wysoka temperatura. Powstającymi produktami są przede wszystkim tzw. duroplasty, do których zaliczają się np. żywice mocznikowo-, melaminowo-, fenolowo- i rezorcyno-formaldehydowe. Jednoskładnikowe i dwuskładnikowe kwasoutwardzalne systemy lakierowania przejawiają reakcję polimeryzacji kondensacyjnej.

Połączenie molekuł reaktywnej, tzn. w tym przypadku nienasyconej substancji, prowadzące do powstania łańcuchowych makrocząsteczek, odbywające się przy rozrywaniu podwójnych wiązań C = C. Nie występują przy tym jakiekolwiek produkty rozpadu, dzięki czemu nie może również wystąpić utrata substratu. Kopolimeryzacja jest to polimeryzacja molekuł różnych substancji, które zawierają podwójne wiązania C = C. Na przebieg polimeryzacji oddziaływuje obecność katalizatorów lub inhibitorów. Uzyskane produkty to przede wszystkim termoplasty pochodzące od acetylenu i etylenu.

(PS)

Nowa nazwa polifenyloetenu, jest to polimer uzyskiwany z ropy naftowej lub węgla. Czysty polistyren jest przezroczysty, twardy, kruchy i odporny na temperaturę do 70°C. Można go dowolnie zabarwiać. Polistyren jest odporny na kwasy, ługi, sole i alkohol. Jednak działają na niego prawie wszystkie rozpuszczalniki. Polistyren można łatwo obrabiać, kleić, zgrzewać i polerować. Można go spieniać, mieszając z odpowiednimi poroforami.

(PVAc)

Polioctan winylu jest polimerem z octanu winylu - związku acetylenu z kwasem octowym. Z powodu niskiej temperatury mięknienia jest stosowany jako spoiwo i środek klejący. W normalnej temperaturze jest biały przezroczysty i stosunkowo elastyczny. PVAc mięknie w temperaturze ok. 80°C. Po wymieszaniu ze zmiękczaczem i dokładnym rozprowadzeniu w wodzie (zdyspergowaniu) można go przetworzyć na klej (klej dyspersyjny). Ze względu na swoją białą barwę klej jest nazywany białym klejem.

Podczas wytrawiania chemicznego następuje rozpuszczenie kwasów garbnikowych i soli metali za pomocą wytrawy wstępnej i wykończającej i wprowadzenie ich do drewna, gdzie wzajemnie reagują i tworzą odcień barwy. Twarde słoje roczne ze względu na większą gęstość posiadają więcej substancji, w której może gromadzić się więcej chemikaliów, dzięki czemu dochodzi do silniejszej reakcji i tworzenia odcienia barwnego.

Podczas powlekania proszkowego na przedmioty nakłada się materiał powłokowy w postaci suchego, tzn. niezawierającego rozpuszczalnika proszku termoplastycznego lub duroplastycznego. Po wpływem ciepła cząsteczki proszku stapiają się w zamkniętą powłokę (lub w przypadku duroplastów dodatkowo podlegają sieciowaniu).

Innym określeniem jest lakier PUR lub lakier DD (nazwa pochodzi od markowych nazw pierwszych środków wiążących dla utwardzaczy i żywicy lakierniczej: Desmodur/Desmophen). Skrót PUR oznacza nazwę tworzywa sztucznego, które powstaje podczas utwardzania: poliuretan.

Lakiery PUR są — podobnie jak lakiery NC — materiałami powierzchniowymi do uniwersalnego stosowania. Istotna różnica polega jednak na tym, że chodzi tu o system dwuskładnikowy. Oznacza to, że po dokładnym dodaniu zdefiniowanej ilości utwardzacza mieszaninę lakieru i utwardzacza można aplikować tylko przez określony czas bez strat jakościowych (=czas przydatności do użycia). Po upływie tego czasu mieszanina zostaje zmienione przez reakcje chemiczne w taki sposób, że dalsza obróbka nie jest możliwa bez modyfikacji. (Czas od utworzenia mieszaniny lakieru i utwardzacza aż do tego momentu określa się także dopuszczalnym okresem użytkowania). Zawartość substancji nielotnych należy do zakresu od ok. 20 do 70% (w zależności od systemu).

Jest to nadal relatywnie wysoki udział rozpuszczalnika. Schnięcie lakierów PUR odbywa się najpierw w procesie fizycznym dzięki odparowaniu rozpuszczalników, a następnie chemicznie przez polimeryzację addycyjną między żywicą i poliizocyjanianem bez wydzielania produktów ubocznych.

Sucha i utwardzona powłoka lakiernicza jest odporna na działanie rozpuszczalników i wielu obciążeń chemicznych i mechanicznych.

Dlatego lakiery PUR nadają się do silnie obciążonych powierzchni, takich jak meble kuchenne, łazienkowe i biurowe oraz powierzchnie stołów.

Czysto biały, krystaliczny, toksyczny produkt. Uzyskiwany przez nagrzanie kwasu galusowego do ponad 200°C. Rozkłada się w powietrzu (brunatnieje) i dlatego należy go przechowywać w ciemnych, hermetycznie zamkniętych butelkach. Piragalol, podobnie jak tanina, jest stosowany jako wytrawa wstępna. Uzyskiwane odcienie barwy (po nałożeniu wytrawy wykończającej) są bardziej intensywne i znacząco ciemniejsze niż w przypadku taniny. Piragalol jest rozpuszczalny w wodzie, alkoholu etylowym i eterze siarkowym.

Jeżeli pęknięcia przebiegają równolegle do włókien drewna, spoin klejowych lub konstrukcyjnych, np. spoin podokiennych, to przyczyny powstawania pęknięć należy szukać w materiale podłożowym. Jeżeli pęknięcia mają postać pajęczyny występującej na powierzchni, są to pęknięcia lakieru, których przyczyną jest skład lakieru lub warstwy o zbyt dużej grubości. Powstawanie pęknięć mogą spowodować warstwy lakieru polerowalnego NC o zbyt dużej grubości, podobnie jak lakier SH o zbyt dużej zawartości utwardzacza. W przypadku wątpliwości co do przyczyny powstawania pęknięć można natryskać na neutralną szklaną płytę warstwę badanego lakieru o odpowiedniej grubości i zbadać go po wyschnięciu pod kątem powstawania pęknięć.

Metoda uwydatnienia rysunku słojów na powierzchni drewna drzew iglastych. Efekt podobny do zwietrzałego, starego drewna. Za pomocą silnej dmuchawy na powierzchnię jest nadmuchiwany drobny, ostry piasek kwarcowy niezawierający żelaza, dzięki czemu miękkie wczesne drewno zostanie wyczyszczone do pewnej głębokości. Najładniejsze powierzchnie reliefowe uzyskuje się na świerku, jodle, sośnie i modrzewiu.

Prędkość taśmy powinna wynosić: - szlifowanie lakieru 8 - 12 m/s, szlifowanie drewna 24 - 32 m/s.

Przy użyciu taśmy z filcu lub runa na szlifierkach taśmowych lub przy użyciu tarcz z płótna lnianego, tarcz tekstylnych lub moltonowych za pomocą szlifierek kątowych, za pomocą wrzecienników polerskich lub specjalnych automatów polerskich z dodatkiem wosku lub pasty polerskiej, aby uzyskać powierzchnie o wysokim połysku. (Polerowanie wielowarstwową płócienną tarczą polerską = obróbka ubytkowa)

Najczęściej z materiału DD lub na bazie żywicy epoksydowej, aby zaizolować drewno egzotyczne, np. makassar, teak, palisander, przed powlekaniem lakierem poliestrowym. Zapobiega wydostawaniu się szkodliwych komponentów drewna, które mogą zakłócić proces utwardzania i zmniejszyć przyczepność lakieru.

Lakiery kryjące stosowane w obróbce drewna powinny być pyłosuche w jak najkrótszym czasie, aby ilość osadów pyłowych w jeszcze kleistym lakierze była jak najmniejsza. Część jest pyłosucha, gdy lakier wysechł na tyle, że uległ żelatynizacji (na powierzchni utworzyła się błona, do której nie przyczepia się pył)

Przezroczystość lub przejrzystość warstwy lakieru.

(PVAc) Polioctan winylu jest polimerem octanu winylu, związku acetylenu i kwasu octowego. Ze względu na niską temperaturę mięknięcia jest stosowany jako spoiwo i klej. W normalnej temperaturze jest półprzezroczysty, biały i stosunkowo elastyczny. PVAc mięknie w temperaturze około 80 °C. Po zmieszaniu z plastyfikatorami i drobnym rozproszeniu w wodzie jest przetwarzany na klej (klej dyspersyjny). Ze względu na swój biały kolor, klej ten nazywany jest również białym klejem.

Aby uzyskać specjalny efekt matujący, należy rozpylić z dużej odległości drobną mgiełkę rozcieńczalnika NC lub mocno rozcieńczonego lakieru na powierzchniach i przedmiotach za pomocą pistoletu natryskowego w momencie, gdy lakier matowy jeszcze nie dojrzał.

Po naniesieniu lakieru nawierzchniowego NC na podkład NC rozpuszczalniki zawarte w lakierze nawierzchniowym rozpuszczają powierzchnię już wysuszonej warstwy lakieru podkładowego i w ten sposób powodują wzajemne połączenie obu warstw. W przypadku stosowania warstw różnych systemów lakierowych jedna na drugiej zbyt silne rozpuszczenie powierzchniowe może podnieść podłoże i spowodować powstanie zmarszczonych powierzchni.

Są to najczęściej podkłady o małej ilości dodatku białego pigmentu jako specjalnej substancji powłokotwórczej lub o małej zwilżalności.

Rozporządzenie o bezpieczeństwie i ochronie zdrowia podczas przygotowywania sprzętu roboczego i jego użytkowania podczas pracy, o bezpieczeństwie podczas eksploatacji urządzeń wymagających nadzoru i o organizacji zakładowej ochrony pracy.

Rozpuszczalniki organiczne mieszające się z wodą.

Rozpuszczalniki, które powodują pęcznienie określonej substancji, a nie jej rozpuszczenie. Częściowo wypełniają lakier i zapobiegają silnemu rozpuszczeniu dolnej warstwy. Wzmagają działanie rozpuszczające w połączeniu z prawdziwym rozpuszczalnikiem.

Rozpuszczalniki to przede wszystkim substancje i preparaty organiczne, które w normalnych warunkach są płynne. Są stosowane do rozpuszczania lub rozcieńczania innych substancji, aby je usunąć lub poddać obróbce. Rozpuszczalniki mają różne właściwości, ale z reguły są substancjami niebezpiecznymi.

Związki pierścieniowe lub łańcuchowe z pozyskiwania węgla i ropy naftowej. Są zdolne do rozpuszczania stałych składników lakieru, np. żywic i wełny celulozowej, i nadania im formy zdatnej do obróbki. Powstały w ten sposób koncentrat można rozcieńczyć do określonej granicy za pomocą środków rozcieńczających.

Związki alifatyczne (benzyny, benzyna lakowa);

Alkohole (metanol, etanol, propanol, butanol);

Aromaty (toluen, ksylen);

Estry (octan etylu, octan butylu);

Glikole (glikol propylenowy, glikol butylowy);

Ketony (aceton, keton metylowo-etylowy);

Specjalne rozpuszczalniki

Aby uzyskać specjalny efekt matujący, należy rozpylić z dużej odległości drobną mgiełkę rozcieńczalnika NC lub mocno rozcieńczonego lakieru na powierzchniach i przedmiotach za pomocą pistoletu natryskowego w momencie, gdy lakier matowy jeszcze nie dojrzał.

Szeroka, cienka, elastyczna szyna lub nóż z drewna, metalu lub gumy. W maszynach drukarskich i maszynach do apreturowania zgarnia nadmiar farby z wałka drukarskiego lub produktu.

Centralny organ niemieckiej gospodarki ds. zapewnienia jakości (Niemiecki Instytut Zapewnienia Jakości i Oznaczeń). W rejestrze kolorów RAL są umieszczone tylko kolory wykorzystywane w wielu dziedzinach gospodarki. Jest to prezentacja kolorów, które są stosowane głównie przez duże przedsiębiorstwa (kolej, poczta, przemysł maszynowy).

Oznacza odzysk odpadów w celu uzyskania materiału o przeznaczeniu pierwotnym lub o innym przeznaczeniu.

Pobieranie tlenu lub wodoru. Przeciwieństwo utleniania.

(Rustikus = wiejski) Efekt starzenia wywołany przede wszystkim przez zabarwienie lub zanieczyszczenie porów wielkoporowego drewna.

NH4OH. Jasna, żrąca zasadowa ciecz o ostrym zapachu, powstała przez rozpuszczenie amoniaku gazowego w wodzie. Wraz ze wzrostem zawartości gazu zmniejsza się ciężar właściwy roztworu wodnego amoniaku (10% amoniaku gazowego = 0,96; 30% = 0,9). Roztwór wodny amoniaku jest stosowany do wędzenia drewna zawierającego garbniki, dzięki czemu powstają piękne, szarobrązowe odcienie barwy. Dodanie roztworu wodnego amoniaku powoduje głębokie wnikanie bejcy do włókien drewna i wzmocnienie odcienia barwy.

Rękawice ochronne są stosowane jako osobiste wyposażenie ochronne i chronią ręce przed obrażeniami na skutek oddziaływań mechanicznych, termicznych i chemicznych oraz przed mikroorganizmami, przepływem elektrycznym i promieniowaniem jonizującym.

Strefa w suszarce z cyrkulacją powietrza o temperaturze 30 - 50°C i małej prędkości powietrza dla utworzenia powłoki wolnej od pęcherzyków.

„Zanieczyszczona woda, która musi zostać oczyszczona w oczyszczalni ścieków przed wprowadzeniem do cieku lub do wód naziemnych.”

(Natryskiwanie wysokociśnieniowe ze wspomaganiem sprężonym powietrzem, ok. 20 - 60 barów) System mieszania do rozpylania lakierów i bejc. Rozpylaniu podlega sprężona ciecz przy doprowadzeniu sprężonego powietrza w celu zapewnienia lepszych możliwości dozowania i regulacji. Uzyskuje się „łagodny rozpylony strumień”.

Zapobiega osadzaniu środka matującego

Do odpowietrzania lakierów

Dodane lub już obecne w lakierze utwardzacze powodują reakcję chemiczną, na którą można wpływać. Wysoka temperatura jako przyspieszacz reakcji, niska temperatura jako opóźniacz reakcji

Nagrzane powietrze (do 100°C) jest kierowane bezpośrednio na lakierowany element przez dyszę (otwór okrągły lub szczelinowy) z prędkością ok. 25 m/s (na dyszy wylotowej).

(D) Stosunek masy emisji substancji zanieczyszczającej powietrze w gazach odlotowych do masy tych komponentów doprowadzonych wraz z paliwami lub materiałami wsadowymi.

Ustawa o bezpieczeństwie pracy określa, że (prawie) wszyscy pracodawcy muszą pisemnie wyznaczyć specjalistów ds. bezpieczeństwa pracy. Ich minimalny okres zatrudnienia zależy od zagrożenia i liczby zatrudnionych w zakładzie. W ustawie o bezpieczeństwie pracy są również opisane podstawowe wymagania stawiane specjalistom ds. bezpieczeństwa pracy i ich zadania. Specjalistami ds. bezpieczeństwa pracy mogą być inżynierowie, technicy lub mistrzowie bezpieczeństwa pracy zatrudnieni na pełnym lub niepełnym etacie, którzy posiadają wymaganą wiedzę w zakresie techniki bezpieczeństwa pracy.

Część składowa spoiwa ważna dla powstania powłoki (baza powłok lakierniczych). Wyróżnia się samodzielne i niesamodzielne substancje powłokotwórcze. Samodzielne substancje powłokotwórcze mają zdolność samodzielnego tworzenia powłoki, tzn. bez dodawania innych substancji, przy oddziaływaniu tlenu lub bez jego oddziaływania. Niesamodzielne substancje powłokotwórcze mają zdolność tworzenia powłoki tylko w odpowiednich mieszaninach. Należy rozróżniać substancje powłokotwórcze i składniki powłoki, np. pigmenty i wypełniacze są składnikami powłoki, ale nie są substancjami powłokotwórczymi.

Substancje, preparaty i produkty opisane w ustawie o chemikaliach. Są wybuchowe, podtrzymujące palenie, skrajnie łatwopalne, wysoce łatwopalne, łatwopalne, toksyczne, bardzo toksyczne, szkodliwe dla zdrowia, żrące, podrażniające, uczulające, rakotwórcze, działające szkodliwie na rozrodczość, mutagenne lub niebezpieczne dla środowiska. Przepisy o substancjach niebezpiecznych rozpatrują zagrożenia, które występują podczas postępowania z tymi substancjami i w trakcie ich składowania - w przeciwieństwie do przepisów o towarach niebezpiecznych, gdzie chodzi o zagrożenia występujące podczas transportu.

Miarą stopnia połysku jest zdolność refleksyjna warstwy lakieru. Stopień połysku powierzchni określa się za pomocą refleksometru w oparciu o normę DIN 52230. Obowiązuje:

Informacje techniczne:

Tabelka połysków

Jeżeli w miesiącach letnich względna wilgotność powietrza przekracza 90%, to wilgoć uwolniona z powietrza pomieszczenia bezpośrednio po nałożeniu lakieru nie może zostać wchłonięta i pojawia się szare zadymienie, szczególnie na ciemnych powierzchniach. Może ono wystąpić również wtedy, gdy lakier podkładowy i nawierzchniowy nie tolerują się wzajemnie.

Nazwa systemów powłokowych o dużej zawartości ciał stałych 60-80%, a więc systemów lakierowych o małej zawartości rozpuszczalników. W przypadku natryskiwania systemy te wymagają nagrzania, aby osiągnąć lepkość potrzebną do natryskiwania.

(Dodatki) W produkcji lakierów substancjami pomocniczymi są nazywane składniki, które już w małych ilościach mogą silnie wpływać lub polepszać tworzenie powłoki. Zadania substancji pomocniczych pozwalają na ich następujący podział:

- Sykatywy

- Przyspieszacze utwardzania

- Środki przeciwko kożuszeniu

- Dodatki ułatwiające rozpływanie się

- Środki zwilżające

- Środki zapobiegające wypływaniu pigmentu

- Środki przeciw osadzaniu

- Środki matujące

W handlu również jako opóźniacze lub dodatki ułatwiające rozpływanie się. Są stosowane wtedy, gdy lakiery NC źle się rozpływają lub mają skłonność do pęcherzenia. Należy je dodawać wyłącznie w małych ilościach, w przeciwnym wypadku znacznie opóźniają schnięcie. Opóźnienie schnięcia oznacza znacznie dłuższy czas oczekiwania na możliwość sztaplowania i większą ilość osadów pyłowych na powierzchniach, które nie są jeszcze pyłosuche

Nierównomierne powstawanie pęknięć w lakierach, w przypadku lakierów pękających wykorzystywane do uzyskiwania pożądanych efektów.

Trzecia strefa suszarki z cyrkulacją powietrza. Chłodzenie jest konieczne szczególnie w przypadku lakierów termoplastycznych, aby nie wystąpiły trudności podczas sztaplowania (temp. ok. 30 - 35°C, wysokie prędkości powietrza)

Stosunek ilości lakieru rzeczywiście naniesionej na przedmiot do całkowitej zużytej ilości lakieru.

Są stosowane przede wszystkim jako absorbery nadfioletu dla rożnych typów lakierów.

(Lakier do szlifowania gładkiego)

Powierzchnię poliestrową z zamkniętymi porami szlifuje się na matowo. Powierzchnię poliestrową szlifowaną materiałem ściernym o ziarnistości 320 szlifuje się ręcznie wełną stalową 000, a płytki z tworzywa sztucznego - środkami do szlifowania gładkiego. Jest przy tym stosowana pasta matująca.

Suszenie materiałów powierzchniowych za pomocą mikrofal (fale elektromagnetyczne w zakresie częstotliwości ok. 2,45 GHz, o długości fali od 30 cm do 0,3 mm). Obecnie nie odgrywa żadnej roli w suszeniu lakieru, ma jednak szereg zalet.

Miara stosunku, w jakim ma zostać zmieszany lakier i utwardzacz bez dodania rozcieńczalnika. Należy zawsze dokładnie przestrzegać stosunku składników mieszanki, ponieważ jego zmiany mogą w decydujący sposób zmienić właściwości.

Metoda wygładzania z wodą, olejem lub benzyną lakową jako środkiem chłodzącym i pyłochłonnym.

(Związki powierzchniowo czynne)

Obniżają napięcie powierzchniowe, dzięki czemu uzyskuje się lepsze zwilżanie. Związki powierzchniowo czynne stabilizują pigmenty i wypełniacze w płynnym lakierze.

Przez wchłanianie tlenu (reakcja chemiczna). Powłoki oleju lnianego i pokostu lnianego oraz lakiery wysychające na powietrzu potrzebują do schnięcia większych ilości tlenu. Proces suszenia można przyspieszyć przez dodanie tlenku metalu, tzw. sykatywy.

Uzyskiwany z żywicznej wydzieliny owadów zwanych czerwcami o wielkości 1-2 mm, żyjących w dużej ilości w Azji na niektórych drzewach i krzewach. Zostaje poddany obróbce wstępnej, czyszczeniu, odwoskowieniu i w znacznym stopniu odbarwieniu przed przetworzeniem na lakier rozpuszczalny w spirytusie (politury lub matyny szelakowe). Częściowo można go mieszać z nitrocelulozą. Szelak jest stosowany do restaurowania antycznych mebli oraz w przemyśle (skóra-metal itd.).

Nazywane również soligenami. Dodatek do farb olejnych i pokostu, który przyspiesza schnięcie; działa jak katalizator. Sykatywy składają się z soli metali kwasów organicznych.

Przezroczyste tworzywa sztuczne zawierające olej, w których węgiel został zastąpiony głównie przez silikon. Są wytwarzane w postaci oleju silikonowego, żywicy silikonowej i kauczuku silikonowego. Już niewielkie ilości oleju silikonowego powodują, że lakiery, pasty woskowe, papier i tekstylia są hydrofobowe. Roztwory silikonowe są stosowane jako dodatki ułatwiające rozpływanie się.

Operacja robocza, podczas której nakłada się białą lub szarą masę szpachlową ręcznie lub za pomocą maszyny do szpachlowania, aby wypełnić pory i utworzyć warstwę dla pigmentowych powłok lakierowych. Można również nakładać masę szpachlową przez natryskiwanie, polewanie i za pomocą walców.

Alkohol etylowy, etanol, alkohol, spirytus winny, spirytus oczyszczony. Spirytus jest uzyskiwany przez fermentację produktów naturalnych zawierających alkohol (wino, piwo itd.), cukier (melasa, buraki cukrowe, owoce itd.) i skrobia (ziemniaki, kukurydza, ryż, zboża itd.) po uprzednim scukrzaniu. Wytwarzany również przez scukrzanie drewna z produktów ubocznych produkcji celulozy i na drodze syntetycznej z acetylenu (spirytus karbidowy, spirytus mineralny). Czysty alkohol jest bezbarwny, łatwo topliwy i pali się jasnym, bladym płomieniem. Temperatura wrzenia 78°C. Dla celów technicznych zależnie od rodzaju i zastosowania alkohol jest skażony acetonem, terpentyną, alkoholem metylowym itd., tzn. nie nadaje się do spożycia. Zastosowanie jako rozpuszczalnik podczas produkcji past matujących, politur i lakierów.

Sól lub ester kwasu stearynowego.

Szczególnie w przypadku powierzchni o zamkniętych porach istotne jest, aby po końcowej obróbce nie występowało osiadanie porów.

Monostyren to wielofunkcyjny rozpuszczalnik i główny nośnik zapachu w lakierze poliestrowym. Przechodzi polimeryzację od płynnego (monomerowego) rozpuszczalnika do stałego (polimerowego) stanu spoiwa.

Nierozpuszczalna, najczęściej achromatyczna substancja, która uczestniczy w tworzeniu określonych lakierów barwnych (np. hydrat tlenku glinowego w kraplaku) lub synonim podłoża. Czasami pojęcie „Substrat” jest stosowane do określenia powlekanego materiału.

Gdy w przypadku różnych metod natryskowych nadmiar mgły lakierniczej zostanie przechwycony przez wkładkę filtracyjną (papier, maty włókniste), perforowane płyty odbojowe lub zasłonę lamelową, mówi się wówczas o suchej separacji. Sporadycznie są również stosowane wkłady filtracyjne pokryte teflonem (PTFE).

Jest to przeważnie sól metalu kwasu organicznego rozpuszczona w organicznym rozpuszczalniku i spoiwie, dodawana do utleniająco schnących wyrobów, aby przyspieszyć proces schnięcia. Wyróżnia się stałe i płynne sykatywy.

Można ją zwiększyć przez sztuczne suszenie w komorach lub kanałach; wyczuwalne zwiększenie szybkości schnięcia powoduje samo odsysanie par rozpuszczalnika uwalnianych podczas lakierowania.

Wyróżnia się cztery systemy:

Suszenie fizyczne: Wyparowywanie rozpuszczalnika. Suszenie fizyczne można przyspieszyć, zwiększając temperaturę i prędkość powietrza, a w niewielkim stopniu przez suszenie promiennikowe. Fizycznie wysuszone powłoki pozostają rozpuszczalne.

Suszenie utleniające: Utwardzanie następuje przez wchłanianie tlenu. Przyspieszenie procesu utwardzania można osiągnąć tylko za pomocą soli metali ciężkich w postaci sykatyw i zwiększając temperaturę.

Utwardzanie chemiczne: Utwardzanie opiera się na reakcji chemicznej. Można je znacznie przyspieszyć, zwiększając temperaturę i prędkość powietrza oraz przez suszenie promiennikowe. Chemicznie wysuszone powłoki są nierozpuszczalne, chemicznie i fizycznie!

Suszenie termiczne: Utwardzanie odbywa się na skutek wysokich temperatur (>100°C), dlatego metoda ta nie nadaje się do drewna i tworzyw drzewnych, chodzi przy tym o tzw. lakiery piecowe

Nagrzane powietrze (50 - 80°C) jest kierowane na schnący materiał z prędkością ok. 5 m/s za pomocą dużych dmuchaw. Występują 3 strefy: odparowanie, ogrzewanie i chłodzenie.

„Konieczność szkolenia pracowników w przedsiębiorstwach jest zapisana w wielu przepisach państwowych i w przepisach stowarzyszeń zawodowych. Wymaganie to pojawia się w ustawie o ochronie pracy, w ustawie o ochronie pracy młodzieży, w rozporządzeniu o substancjach niebezpiecznych i w rozporządzeniach o jednostkach prowadzących sprzedaż poszczególnych krajów związkowych. Wymaganie to zawiera również § 4 ust. 1 BGV A1: „Przedsiębiorca jest zobowiązany do szkolenia ubezpieczonych w zakresie zagrożeń występujących podczas pracy i środków zapobiegania zagrożeniom przed podjęciem przez nich zatrudnienia, a następnie w odpowiednich odstępach czasu, przynajmniej jeden raz w roku.” Kiedy i jak często powinny odbywać się szkolenia, reguluje § 12 ust. 1 ustawy o ochronie pracy: „Szkolenie musi odbyć się w momencie zatrudnienia, w przypadku zmiany zakresu zadań, wprowadzenia nowego sprzętu roboczego lub nowej technologii przed podjęciem pracy przez zatrudnianego. Szkolenie musi być dostosowane do ewolucji zagrożenia i w razie potrzeby regularnie powtarzane”. Zgodnie z § 4 BGV A 1 regularne powtarzanie oznacza przynajmniej „raz w roku”.”

Jest określana za pomocą stałego lub ruchomego twardościomierza: Na twardą kulkę o średnicy D = 10 mm przez 10 s jest wywierany nacisk siłą F = 29420 N. Stosunek nacisku pomiarowego do powierzchni trwałego odcisku określa jednostkę twardości HB.

(Zimny szok) Test kontroli wytrzymałości termicznej klejów oraz elastyczności i przyczepności materiałów powierzchniowych w warunkach zmiany temperatury wysoka/niska: 60 min +60°C / 60 min -21°C na przemian = 1 cykl. Badane są elementy konstrukcyjne w celu oceny ogólnej obejmującej również powstawanie pęknięć.

Temperatura zapłonu jest to najniższa temperatura, przy której może zapalić się od otwartego płomienia mieszanina par (rozpuszczalnik-powietrze) nad powierzchnią cieczy. Każda palna ciecz ma określoną temperaturę, przy której wytwarza się tyle pary, że po zbliżeniu źródła zapłonu powstaje mały płomień. Nie wolno mylić temperatury zapłonu z temperaturą samozapłonu. Jest ona jedynie miarą palności par przez otwarty płomień nad zwierciadłem cieczy. Temperatura zapłonu nie określa również temperatury płomienia.

W przypadku kwestii: „Ochrona przeciwwybuchowa urządzeń elektrycznych: tak lub nie?”, miarodajna jest temperatura zapłonu przetwarzanych substancji, przy czym granicą jest temperatura zapłonu = 21°C.

Gdy są stosowane gotowe do przetwarzania produkty, to dla urządzeń elektrycznych lakierni miarodajna jest temperatura zapłonu gotowego do obróbki materiału.

Gdy w lakierni są przygotowywane gotowe do przetwarzania lakiery, to miarodajna jest najniższa temperatura zapłonu, jaka występuje w przypadku lakieru, rozpuszczalnika i rozcieńczalnika. Pomieszczenia do składowania lakierów i rozpuszczalników, które w praktyce pełnią najczęściej funkcję pomieszczeń do rozlewania i mieszania, należy traktować jako zagrożone wybuchem, gdy temperatura pomieszczenia nie jest bezpiecznie utrzymywana poniżej najniższej temperatury zapłonu składowanych tam substancji.

Do lakierowania w polu elektrycznym, a więc do powlekania elektrostatycznego, można stosować wyłącznie lakiery o temperaturze zapłonu powyżej 21°C.

Przykłady temperatur zapłonu:

- Aceton - 19°C

- Benzen - 8°C

- Toluen + 7°C

- Ksylen + 23°C

- Terpentyna drzewna + 31°C

- nie przeprowadzono odżywiczania

- niedostateczne szlifowanie drewna

- nierównomierne nałożenie wytrawy

- niewystarczające rozprowadzenie

Towary niebezpieczne to substancje lub przedmioty, które ze względu na ich charakter, właściwości lub stan w powiązaniu z ich przewozem mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, a w szczególności dla ogółu społeczeństwa, dobra wspólnego, życia i zdrowia ludzi oraz zwierząt i rzeczy.

Najniższa temperatura nagrzanej swobodnej powierzchni, która powoduje zapłon znajdującej się na niej warstwy pyłu o grubości 5 mm.

(Właściwość mechaniczna) Jest zdefiniowana jako odporność na wciskanie ciała stałego. Oddziaływaniami tego rodzaju mogą być: nacisk, tarcie i zarysowanie. Ponieważ twardość jest złożonym parametrem, nazwy „Twardość” należy zawsze używać w kontekście stosowanej metody badania, np. twardość ryskowa, twardość oznaczona przez wciskanie. Do określania twardości powłok lakierniczych są stosowane metody wahadłowe (np. za pomocą wahadła wg Königa, DIN 53 157), badania ryskowe i badania przez wciskanie wgłębnika (np. wg Buchholza, DIN 53 153).

Praktyczna metoda badania przyczepności warstwy lakieru. Taśma klejąca (Tesa) jest mocno dociskana powierzchni lakieru, a po kilku minutach gwałtownie usunięta.

Okres czasu od momentu produkcji kleju lub materiału powierzchniowego do momentu utraty przydatności mimo przestrzegania warunków składowania.

Podczas nakładania powinna wynosić 18 - 22°C. Temperatura lakieru i przedmiotu powinna być dostosowana do temperatury pokojowej.

W przypadku powierzchni drewnianych w budynkach publicznych, na drogach ewakuacyjnych itd. przepisy przeciwpożarowe zalecają trudnozapalność. Trudnozapalność belkowania można uzyskać przez nasączanie specjalnymi solami w roztworze wodnym. Na wykładziny ścienne itp. można nałożyć tzw. sole ogniochronne. Lakiery te są często rozpuszczalne w wodzie i pozwalają uzyskać niezbyt dobrze rozpływające się powłoki, schnące bardzo powoli. Lepsze są specjalne lakiery SH lub DD, posiadające odpowiednie świadectwo kontroli. W przypadku systemów lakierowania drewna i powlekania elementów drewnianych obowiązuje norma DIN 4102 1B, ale wymagane są trudnozapalne płyty wiórowe i tworzywa drzewne.

Instrukcja techniczna w zakresie utrzymania czystości powietrza (D) Przepis przyjęty w 1983 roku i w międzyczasie wielokrotnie nowelizowany, który reguluje wydawanie pozwoleń i nadzór nad urządzeniami niebezpiecznymi dla środowiska na terenie całych Niemiec. Instrukcja TA-Luft zawiera m.in. ogólne wartości emisji zanieczyszczeń dla substancji gazowych i rozpylonych oraz wartości imisji w celu ochrony przed zagrożeniami zdrowia i poważnymi zanieczyszczeniami.

Bardzo miękki minerał (twardość 1), łuskowaty, występuje również w zwartych, twardych masach, nieco przezroczysty, bezbarwny lub zielonawy, tłusty w dotyku.

Bezbarwny lub lekko żółtawy proszek, uzyskiwany głównie z chińskich galasów. Tanina jest garbnikiem i po rozpuszczeniu w wodzie jest używana jako wytrawa wstępna podczas wytrawiania chemicznego drewna o małej zawartości garbników. Wytrawianie wykończające roztworami soli metali lub alkaliami powoduje zabarwienie wstępnie wytrawionej powierzchni. Tanina rozpuszcza się w wodzie, alkoholu etylowym i eterze siarkowym.

Lepkość pozorna. Właściwość niektórych umocnionych koloidów do tymczasowego znajdowania się w stanie płynnym pod wpływem sił mechanicznych (przejście od stanu żelu do stanu zolu). Gdy lakiery wymieszane ze środkami tiksotropowymi znajdują się w ruchu, tzn. są mieszane i wstrząsane lub rozpryskiwane, stają się rzadkie (stan zolu), ale po pewnym czasie spoczynku natychmiast zastygają; powstaje żel. Aby uniknąć spływania lub pękania powłoki lakieru poliestrowego na pionowych powierzchniach, przed natryskiwaniem, a często nawet podczas produkcji, do lakieru dodaje się środek tiksotropowy. Lakiery tiksotropowe są wprawdzie łatwiejsze w obróbce na pionowych powierzchniach i podczas wykonywania prac ponad głową, ale źle rozpływają się na poziomych powierzchniach, co zwiększa nakład pracy podczas szlifowania lakieru.

Metylobenzen C6H5CH3. Jasny łatwopalny rozpuszczalnik dla różnych żywic i kauczuków. Pochodna benzenu i jak on węglowodór. Ciężar właściwy 0,87; temperatura wrzenia 110°C

(Toksyczny = trujący) Nauka o truciznach i zatruciach, tzn. o szkodliwym działaniu substancji chemicznych na biologiczną tkankę ludzi i zwierząt.

Energooszczędne technologie LED znajdują zastosowanie również w przemyśle. W dziedzinie powłok UV systemy utwardzania UV wykorzystujące technologię LED są dostępne od kilku lat. Hesse Lignal sprzedaje również odpowiednie lakiery do tej technologii, które umożliwiają energooszczędne utwardzanie. Zalety technologii powlekania LED:
- Niskie zużycie energii w porównaniu do konwencjonalnych lamp UV
- Bardzo krótkie czasy włączania
- Brak rozwoju ozonu
- Niskie obciążenie cieplne podłoża
- Długa żywotność modułów LED

Ustawa o zapobieganiu i utylizacji odpadów.

Urządzenie do kontroli wytrzymałości na ścieranie lakierów i innych powierzchni.

Dodane lub już obecne w lakierze utwardzacze powodują reakcję chemiczną, na którą można wpływać. Wysoka temperatura jako przyspieszacz reakcji, niska temperatura jako opóźniacz reakcji

(Zmywanie zmywaczem zasadowym, zmywanie) Aby usunąć wadliwe powłoki lub defekty powłoki lakierniczej na przedmiocie, często należy usunąć całą warstwę lakieru; mówi się wówczas o „usuwaniu powłoki lakierniczej”. Ważne jest określenie rodzaju powłoki lakierniczej, którą należy usunąć, ponieważ duże znaczenie ma zarówno spoiwo i stopień usieciowania, jak i grubość warstwy. Wyróżnia się trzy metody usuwania powłoki lakierniczej:

1. Fizyczna: za pomocą środków działających mechanicznie, np. piaskowanie/szlifowanie lub za pomocą środków działających termicznie (tylko w przypadku metali).

2. Chemiczna: za pomocą past zawierających rozpuszczalnik z udziałem kwasu i/lub środków alkalicznych.

3. Termiczna: za pomocą środków działających termicznie (tylko w przypadku metali). We wszystkich metodach należy ściśle przestrzegać przepisów o ochronie środowiska i wymagań prawnych.

Powodują umocnienie kleju lub lakieru przez reakcję chemiczną, np. polikondensację; są stosowane kwasy, sole kwasotwórcze, wodorotlenki jako roztwór lub proszek.

Utwardzanie, w którym skomplikowanie struktury odbywa się na skutek promieniowania wysokoenergetycznego, np. nadfioletowego, podczerwonego lub elektronowego.

Przyrząd kontrolny do badania odporności na ścieranie. DIN 53799

„Istnieją urządzenia, które są szczególnie niebezpieczne dla pracowników i osób trzecich i które wymagają szczególnego nadzoru. Urządzenia te są nazywane „urządzeniami wymagającymi nadzoru”. Definicja urządzeń wymagających nadzoru jest podana w § 2 ust. 7 ustawy o bezpieczeństwie sprzętu i produktów”

Zwane również odparowaniem, jest to częściowe lub całkowite odparowanie składników lotnych przed zakończeniem tworzenia się powłoki i/lub naniesieniem kolejnej powłoki.

Jest to odporność na obciążenie szorujące, jakie oddziałuje na powłoki malarskie, np. podczas chodzenia po podłodze lub przy czyszczeniu szczotką. W laboratorium obciążenie jest wytwarzane przez przyrządy do kontroli ścierania. Zazwyczaj wzdłuż badanej powierzchni prowadzi się powierzchnię z naciągniętym materiałem ściernym lub koło cierne napędzane silnikiem elektrycznym. Wykonuje się przede wszystkim test za pomocą urządzenia Taber Abraser zgodnie z DIN 53 754. Inną metodą jest piaskowanie powłoki malarskiej: Standardowy piasek spada przez rurki na ustawioną ukośnie powierzchnię z powłoką malarską. Ilość piasku wymagana do przetarcia powłoki malarskiej jest miarą wytrzymałości na ścieranie. Intensywność piaskowania można zwiększyć przez doprowadzenie sprężonego powietrza.

Wykończeniami o działaniu antymikrobiologicznym są powierzchnie, które w szczególności znajdują zastosowanie tam, gdzie szczególną rolę odgrywają higiena i zdrowie. Przez zastosowanie cząsteczek srebra w lakierze uzyskuje się wykończenia, które - raz jako osłona powłoki utworzonej na powierzchni, trwale i skuteczne zwalcza bakterie oraz zarodki bez konieczności stosowania środka dezynfekującego lub innych chemicznych substancji czynnych. Dopiero nanotechnologia umożliwiła wyprodukowanie cząstek srebra o takiej dokładności, że ich dodatek do wyrobów lakierowych bezbarwnych nie powoduje zmiany właściwości optycznych. Seria naszych wyrobów antybakteryjnych Lignal UNA-PUR został z sukcesem przebadany przez niezależny Instytut pod względem działania przeciwbakteryjnego wg normy JIS Z 2801 i wykazał bardzo wyraźną aktywność przeciwbakteryjną.

Na podstawie kodeksu społecznego VII wypadki przy pracy są uważane za wypadki przewidziane w umowie ubezpieczenia, gdy ubezpieczony dozna uszczerbku na zdrowiu i poniesie śmierć na skutek wypadku podczas wykonywania ubezpieczonej czynności. Ubezpieczonym jest przede wszystkim zatrudniony, ale również inna uprawniona osoba. Ubezpieczone są czynności i drogi.

Koncentrowanie się pigmentów na powierzchni materiału powłokowego pod powłoką (w przypadku pigmentów z efektem metalicznym jest to zjawisko pożądane, nazywane „leafing”). Pojęcie „Wypływanie pigmentu” nie powinno być stosowane jako synonim. Pojęcie „Wypływanie” jest również stosowanie przy malowaniu zanurzeniowym. Gdy przedmioty są lżejsze od lakieru, wypływają.

Aby wyrównać różną chłonność drewna sztorcowego i dłużyc, wichrowatość lub gąbczaste miejsca, powierzchnię drewna należy poddać obróbce środkiem wyrównującym; nie należy tego wykonywać w razie późniejszego wytrawiania chemicznego (!), ale można w przypadku „wytrawiania EP”. Tym pojęciem określa się również wyrównywanie różnych odcieni drewna przez bielenie, bejcowanie lub barwienie.

(D) Przedstawia stosunek masy emisji zanieczyszczeń do masy wytworzonych lub przetworzonych substancji. (Stosowane paliwa lub surowce bądź ilość stosowanej lub wytworzonej energii lub produktów)

Zanieczyszczenie powietrza emitowane przez urządzenie zgodnie z definicją zawartą w instrukcji technicznej w zakresie utrzymania czystości powietrza. Wartości emisji zanieczyszczeń są podawane w postaci masy emitowanych substancji odniesionej do objętości jako stężenie masowe (g/m3 lub mg/m3), w postaci masy emitowanych substancji odniesionej do czasu jako przepływ masowy (kg/h, g/h lub mg/h) lub w postaci stosunku masy emitowanych substancji do masy wytworzonych lub przetworzonych produktów jako stosunek mas (kg/t lub g/t).

Defekty na powłoce i w jej środku, nazywane najczęściej na podstawie ich kształtu i wyglądu. Do określania wad powłoki są stosowane takie pojęcia jak krater, zacieki, nakłucia.

Wpływ na właściwości przepływowe materiału powierzchniowego ma ciężar właściwy, opór tarcia, wielkość i ciężar molekularny oraz temperatura.

Wypełniają przestrzeń między pigmentami jako praktycznie nierozpuszczalna, proszkowa substancja; powodują zmianę objętości, a tym samym prowadzą do osiągnięcia lub poprawy właściwości technicznych i/lub wpływu na właściwości optyczne. Kreda, biel barytowa, kaolin, talk

Odbywa się np. za pomocą bardzo drobnego papieru ściernego z dodatkiem wosku połyskowego lub za pomocą papieru o ziarnistości 600 i miękkiego klocka, aby usunąć chropowatości powstałe podczas natryskiwania na skutek osadów pyłowych.

Element rozpylający, który podczas natryskiwania elektrostatycznego z wysoką prędkością obrotową (do 40 000 obr/min) rozpyla mechanicznie lakier z pistoletu. Czasami zamiast dzwonu jest stosowana tarcza o średnicy 150 - 250 mm i prędkości obrotowej do 20 000 obr/min.v

Zawartość pary wodnej w powietrzu, mierzona jako bezwzględna wilgotność powietrza w g wody/m3 powietrza lub jako względna wilgotność powietrza, stosunek aktualnej ilości pary wodnej do możliwej maksymalnej ilości w takiej samej temperaturze.

Maksymalne stężenie na stanowisku roboczym. Ma zastosowanie na stanowisku roboczym i w sferze prywatnej. Dotyczy par, pyłu i gazów substancji szkodliwych, które mieszają się z powietrzem pomieszczenia i od pewnego stężenia lub nasycenia stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. Wartość MAK wyraża się w mg/m³ powietrza (w miligramach zawiesiny na metr sześcienny powietrza) lub w ppm = cząstkach na milion. Obowiązuje następująca zależność: 1 ppm = 1 cm³ / m³ = 0,0001%. Na podstawie wielkości pomieszczenia i odpowiednio przetwarzanych substancji można obliczyć, jak często należy wymieniać powietrze w ciągu godziny. Za pomocą aparatury badawczej lub tzw. metodą rurkową można sprawdzić określone gazy - zależnie od stosowanych rurek - i określić stężenia (przy błędzie pomiaru 10 - 20%). Wartość MAK dotyczy 8-godzinnego dnia i 40-godzinnego tygodnia.

Przy niskiej zawartości grup nitrowych bardzo łatwopalne spoiwo w lakierach nitrocelulozowych. Przy średniej zawartości = celuloid dla powłok. Przy wysokiej zawartości grup nitrowych bawełna strzelnicza dla prochu bezdymnego i materiałów wybuchowych

Wyjściami awaryjnymi są otwory budowlane, które można wykorzystać w sytuacji awaryjnej. Są to z reguły drzwi, ale również luki, wyjścia, okna lub inne otwory ewakuacyjne w budynku. Liczba i położenie otworów awaryjnych zależy od zagrożeń w danym zakładzie lub w poszczególnych obszarach oraz od liczby obecnych osób. W przypadku zagrożenia wszystkie osoby muszą szybko i bezpiecznie opuścić pomieszczenia.

Miara stężenia (ściślej: aktywności) wolnych jonów wodorowych w roztworach, przy czym jako liczba wymiarowa jest stosowany ujemny logarytm dziesiętny stężenia molowego. Skala pH rozciąga się w zakresie 0 - 14. W punkcie neutralnym przy pH = 7 stężenie molowe jest takie samo. Poniżej wartości pH 7 znajduje się obszar kwaśny, a powyżej obszar zasadowy, przy czym kwasowość wzrasta wraz ze zmniejszającą się wartością pH, a zasadowość wzrasta wraz ze zwiększającą się wartością pH. Wartość pH została wprowadzona przez duńskiego chemika S. P.L. Sörensena w 1912 roku jako miara stężenia jonów hydroniowych w roztworze. Wpływa w dużym stopniu na przebieg procesów chemicznych i biochemicznych i dlatego odgrywa ważną rolę w wielu dziedzinach przyrody i techniki podczas produkcji i analizy chemicznej oraz w przemianach materii, w gleboznawstwie i rolnictwie, w hydrolizie drewna, klejeniu, korozji.

Wstęgi papieru zadrukowane barwnie lub imitujące drewno, pokryte na górnej stronie lakierem poliestrowym i występujące w handlu jako materiał w rolkach lub materiał na obrzeża. Można je przyklejać prawie każdym klejem. W przypadku stosowania kleju kondensacyjnego dolna strona papieru całkowicie nasiąka klejem i utwardza się wraz z nim.

Drewno bogate w garbnik, np. dąb, wystawione na działanie par amoniaku (roztwór wodny amoniaku) zmienia odcień barwy (szary-zielony-brązowy). Krótkotrwałe wędzenie daje jasne odcienie barwy, a długotrwałe wędzenie - ciemne. Można również wędzić buk i wierzbę (wiklinę).

(Odporność)

Np. odporność na substancje codziennego użytku (chemikalia, kwasy, sole itd.), ale również na szkodniki drzewne.

Wałek dozujący może zmienić kierunek obrotów, a więc może pracować w obu kierunkach. W rezultacie możliwe jest nakładanie większej ilości lakieru. Zależnie od typu lakieru można nałożyć do 120 g/m², ale jakość powierzchni nie jest optymalna; widoczne są smugi i struktura wałka.

(Zmywanie zmywaczem zasadowym)

1. Zmydlanie za pomocą ługów, a następnie spłukanie i neutralizacja za pomocą rozcieńczonych kwasów. Jest skuteczne przede wszystkim w przypadku starych powłok oleju lnianego i lakieru olejnego.

2. Za pomocą specjalnych zmywaczy można usuwać nawet dwuskładnikowe powłoki lakiernicze, np. powłoki lakiernicze DD i powłoki poliakrylowe. Poliestrowe powłoki lakiernicze wymagają przeszlifowania. Kontrola składu jest konieczna w celu wykrycia ewentualnej obecności chlorowcowanego rozpuszczalnika. Przestrzegać odpowiednich przepisów i zaleceń dotyczących utylizacji. Należy również pamiętać, że przed nałożeniem zmywacza należy zmyć powierzchnię benzyną, aby usunąć silikon i pozostałości smarów.

Gdy przezroczysta warstwa lakieru staje się „szara” i nieprzezroczysta na skutek odrywania się powłoki lakierniczej od włókien drewna (niewystarczająca przyczepność przy utracie elastyczności lub korozja podpowłokowa w wyniku wilgotności powietrza), zjawisko to nazywa się zmatowaniem.

BRC jest skrótem od bio renewable carbon i oznacza „Wyprodukowany z wykorzystaniem surowców odnawialnych”.

Na polerowanych powierzchniach poliestrowych o wysokim połysku można zaobserwować niezwykłe ożywienie barwy, takie jak przy optycznym powiększeniu porów drewna. To zjawisko, jak w szkle powiększającym, w połączeniu z wysokim połyskiem, skutkuje tzw. żywością barwy.

Zdolność substancji pigmentowej do zakrycia koloru lub różnicy koloru podłoża. Należy unikać pojęcia „Siła krycia”.

Miejsce wylotu do atmosfery substancji zanieczyszczającej powietrze.

(EP)

Systemy 2-składnikowe, w których aromatyczne grupy hydroksylowe są związane z epichlorohydryną lub aminami.

Ciała stałe znajdujące się w lakierze (bejca, lakier itd.) są nazywane ciałem stałym lub zawartością ciał stałych. Ciałem stałym jest określana pozostałość po odparowaniu rozpuszczalnika. Sucha powłoka lakiernicza na powierzchni jest określana poprzez grubość warstwy lub pokrycia, podawaną w µm. Lakiery NC mają średnią zawartość ciał stałych wynoszącą 25%, co oznacza, że 75% nałożonego materiału stanowią rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, które odparowują. Zawartość ciał stałych jest wyrażonym w % ilorazem pozostałego i pierwotnego ciężaru po odparowaniu rozpuszczalnika pod wpływem ciepła (60 min przy 120°C).

Forma przejściowa podczas reakcji chemicznej, np. sztucznej żywicy między stanem płynnym i stałym. Może być również spowodowana przez proces fizyczny na skutek odparowania rozpuszczalników.

Produkty nieorganiczne lub naturalne. Technologiczne pojęcie zbiorcze dla stałych lub płynnych produktów organicznych o zróżnicowanej szerokości rozkładu względnej masy molowej. Żywice są surowcami lub spoiwami, np. dla mas formierskich, klejów, materiałów powłokowych (lakierów). Np. żywica alkidowa, żywica akrylowa, żywica melaminowa, żywica epoksydowa W zależności od pochodzenia żywice dzieli się na żywice naturalne i sztuczne.

Gdy na krawędziach (szczególnie na ostrych krawędziach lub skosach) nie jest stosowany lakier tiksotropowy, lakier znika z miejsc (na skutek naprężeń skurczowych i oddziaływania siły ciężkości), gdzie powinno być go jak najwięcej (obciążenie krawędzi), mówi się wówczas o zmniejszeniu grubości powłoki na krawędziach.

Zdolność cieczy, past itd. do wnikania do określonej substancji z odpowiednią prędkością, zmniejszenia jej lepkości i homogenizacji.

Żywice pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego.

Materiał powierzchniowy, który nie jest natryskiwany na przedmiot, ale obok niego.

Kontrola wszystkich materiałów, kontrola właściwości zgodnie z określonymi, ustalonymi parametrami od momentu wprowadzenia do dostawy wytworzonych produktów

Zwroty R są częścią oznakowania substancji i preparatów niebezpiecznych zgodnie z §§ 5-14 rozporządzenia o substancjach niebezpiecznych. Zawierają wskazówki dotyczące szczególnych zagrożeń zgodnie z załącznikiem III dyrektywy 67/548/EWG.

Zwroty S są częścią oznakowania substancji i preparatów niebezpiecznych zgodnie z §§ 5-14 rozporządzenia o substancjach niebezpiecznych. Zawierają wskazówki dotyczące bezpiecznego stosowania zgodnie z załącznikiem IV dyrektywy 67/548/EWG.

Zmętnienie niespowodowane przez zewnętrzne czynniki, które staje się widoczne podczas lub po utworzeniu powłoki.

Zgodnie z § 2 BGV A8 znaki bezpieczeństwa i ochrony zdrowia to oznakowanie, które - w odniesieniu do określonego obiektu, określonej czynności lub określonej sytuacji - umożliwia powiadomienie o niebezpieczeństwie i zagrożeniu zdrowia za pomocą znaku bezpieczeństwa, koloru, sygnału świetlnego lub dźwiękowego, sygnału mówionego lub sygnału dawanego ręką.

Powstają np. podczas nanoszenia lakieru poliestrowego na drewno egzotyczne, takie jak palisander lub teak, bez wcześniejszej izolacji; w tym przypadku wydostają się komponenty drewna, tzw. inhibitory, które całkowicie lub częściowo zapobiegają schnięciu lub utwardzeniu lakieru poliestrowego. Do zaburzeń utwardzania lakieru poliestrowego może również dojść w przypadku spoin kleju kontaktowego. Na bardzo bogatym w żywicę drewnie drzew iglastych, np. nimba lub daglezja, również można stwierdzić zaburzenia schnięcia lakierów NC na skutek rozpuszczonej powierzchniowo, napęczniałej żywicy. Zjawisko to obserwuje się również w przypadku kitu woskowego pod lakierem kryjącym.